“บ…บัว!!!”
“ทำไมอิงมากับพี่เพิร์ธ”
“เอ่อ พี่เพิร์ธอยู่คอนโดเดียวกับพี่เหม่ พี่เขามาแถวนี้พอดีเลยแวะมาส่ง”
“แล้วต้องเปิดประตูให้กันด้วยเหรอ” ใบบัวไม่ใช่คนซื่อ เห็นป้าดเดียวก็รู้ว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล
“เรารู้จักกันนิดหน่อย”
“นีดโหน่ยยยยย” ใบบัวอมยิ้มอย่างมีเลศนัย
“บัว อิงไม่ได้เป็นอะไรกับเพิร์ธจริงๆ นะ”
“เพิร์ธเหรอ? นี่อิงเรียกเพิร์ธเฉยๆ เลยเหรอ ดูน่าจะไม่นิดแล้วมั้ง”
“….” อิงหน้าเจื่อนไม่รู้จะอธิบายอย่างไร
“เอาน่าๆ บัวเลิกแซวแล้วก็ได้” บัวยิ้มให้เพื่อนรัก
“บัวจะเล่าให้ฟรังกับเจฟังไหมว่าเห็นอิงมากับเพิร์ธ”
“ถ้าอิงไม่อยากให้เล่า บัวไม่เล่าแน่นอน”
เมื่อได้ยินบัวรับปากรอยยิ้มสดใสก็ปรากฏที่หน้าอิงอีกครั้ง แล้วเธอก็เข้าไปกอดแขนเพื่อนรักแล้วพากันเดินไปที่คณะ
“ขอบคุณน้าาาา อิงแค่กลัวเจจะโกรธเพราะเจมีประเด็นกับพี่เขาอยู่”
“บัวเข้าใจ แต่เรื่องนั้นพี่เพิร์ธก็ไม่ได้ผิดอะไรนะ พี่เขาก็บอกแล้
