“นอนต่อได้ไหม” ชายหนุ่มร่างเปลือยเปล่าที่นอนอยู่บนเตียงขาวสะอาดกระซิบบอกหญิงสาวแสนสวยที่กำลังนอนหันหลังให้จากนั้นเขาก็กระชับตัวเธอเข้ามาใกล้ๆ อกแน่น
“อิงมีสอบ” อิงพยายามจะลุกจากเตียงแต่เขาก็ไม่ยอม
“แล้ววันนี้เพิร์ธไม่ไปเรียนเหรอ”
“เพิร์ธลาป่วย”
เมื่อได้ยินแบบนั้นอิงก็พลิกตัวเข้าไปหาก่อนเอ่ยถามพร้อมทั้งใช้มือแตะไปที่หน้าผากอย่างห่วงใย
“ป่วย? เพิร์ธไม่สบายเหรอ”
“อิง”
“ปวดหัวไหม”
เพิร์ธจับมือของอิงที่แตะไปตามหน้าผาก แก้ม ลำคอของเขาเพื่อเช็กว่าเขามีไข้หรือเปล่า
“เพิร์ธไม่ได้ป่วย เพิร์ธแค่ไม่อยากห่างอิง” เขาพูดพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนโยน
“…”
เมื่อได้ยินแบบนั้นอิงก็เขินจนหน้าแดง เพิร์ธที่ทนความน่ารักของเธอไม่ไหวก็เข้าไปประกบปากอิ่มเพื่อหวังเผด็จศึกแต่เช้าตรู่
“เพิร์ธ ไม่ได้ อิงจะสาย”
อิงผลักอกเขาไว้ เธอต้องใช้ความพยายามในการต้านทานสูงมากเพื่อหยุดผู้ชายตรงหน้า
“อือ งั้นเพิร์ธไปรออิงนะ สอ
