เสียงของเนื้อที่นาบลงบนกระทะทำให้จันจ้าวชะเง้อหน้ามองอย่างสนใจ เธอสวมกอดเขาจากทางด้านหลัง พลางเขย่งปลายเท้ามองคนที่อาสาเข้าครัวกำลังปรุงอาหารอย่างจริงจัง
ใบหน้าสวยหวานซบลงบนแผ่นหลังกว้างพร้อมรอยยิ้ม กลิ่นกายหอมเฉพาะตัวของชานชวินทร์ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย เป็นยาใจส่วนตัวเวลารู้สึกไม่ปลอดภัย
คนอายุน้อยกว่าขยับตัวเคลื่อนย้ายตามเขาทุกฝีก้าว พลางกระชับอ้อมกอดด้วยความหวงแหนอีกต่างหาก
อันที่จริงเธออยู่คนเดียวได้ดีมาโดยตลอด ไม่ได้รู้สึกผิดแปลกอะไรกับการใช้ชีวิตแบบนี้ จนกระทั่งได้เจอผู้ชายอย่างชานชวินทร์
เขาทำให้รู้ว่ามีใครสักคนไว้มันดีกว่าเยอะเลย..
“พี่อาทิตย์ชอบกินเนื้อมากเลยค่ะ จ้าวว่าเมนูนี้ถูกใจพี่อาทิตย์แน่นอน”
“พี่จะพยายามทำให้สุดฝีมือก็แล้วกัน”
“จ้าวกอดพี่ไว้แบบนี้ได้มั้ย พี่ชานทำถนัดหรือเปล่าคะ”
“ถนัดสิ กอดได้”
สิ้นประโยคเชิงอนุญาตจันจ้าวก็ออกแรงกอดเขาให้แน่นขึ้น ก่อนจะได้ยินเสียงท
