ALMOND BAR
จันจ้าวนั่งดื่มที่หน้าเคาน์เตอร์บาร์อยู่คนเดียว ระหว่างที่รอน้ำอิงไปเข้าห้องน้ำ ทั้งคู่มักมาผ่อนคลายกันบ้างเป็นบางครั้งพอให้หายเครียดจากงานที่รุมเร้า
แต่ก็ไม่ใช่พวกคอแข็งหรือสายดื่มขนาดนั้น..
แค่ดื่มเอาบรรยากาศ
“ทำไมมานั่งดื่มคนเดียวแบบนี้ครับ”
เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากทางด้านหลัง พอหันกลับไปมองก็พบเข้ากับเจ้าของสายตาคู่คมที่ยืนยิ้มให้ ก่อนเขาจะทรุดตัวนั่งตรงเก้าอี้ข้างเธอ
“พี่ชาน..”
“ไอ้คินมันให้มาช่วยดูร้าน พี่เห็นเธอพอดีก็เลยเข้ามาทักหน่อย”
“อ๋อ ค่ะ”
“แล้วนี่ดื่มคนเดียวไม่เหงาเหรอ พี่นั่งเป็นเพื่อนเธอได้นะ”
ชานชวินทร์เท้าแขนลงบนเคาน์เตอร์บาร์ขณะพูดคุย แววตาแลดูอ้อยอิ่งชวนให้รู้สึกวาบหวาม ยามไล่สำรวจที่ดวงตาคู่สวยแล้วขยับมองริมฝีปากสีระเรื่อขึ้นลง ทำเอาแก้มคนที่ดื่มของมึนเมาไปก่อนหน้านี้เห่อร้อนในฉับพลัน
เขามันเล่นกับใจเก่งเป็นบ้าเลย..
รู้ดีว่าสายตาแบบไหนที่มีผลต่อหัว
