ตอนที่ 22
เด็กสาวเหลือบมองหากางเกงขาสั้นของเธอที่กองอยู่ข้างเตียง พอเจอก็รีบเอื้อมมือไปคว้า แต่กลับถูกมือหนาของกรกฎคว้าไปเสียก่อน
“พี่ถอดเอง เดี๋ยวพี่จะใส่ให้นะครับ” เขากระทำตากรุ่มกริ่ม ขยิบตาข้างหนึ่งให้เธออย่างเจ้าเล่ห์
“เอาคืนมานะ! หนูจะไปห้องน้ำ!” ตังตังทำท่าจะคว้ากางเกงคืน แต่กรกฎกลับยกมันขึ้นสูงเหนือศีรษะ ไม่ยอมให้เธอคว้าไปได้ง่ายๆ
“เดี๋ยวพี่พาไปนะครับ… เดินไม่ไหวไม่ใช่เหรอ?” กรกฎพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่แววตาก็ยังคงซุกซน
ตังตังหน้าแดงก่ำ มองค้อนเขาอีกครั้ง แต่ก็ยอมให้กรกฎอุ้มเธอไปห้องน้ำแต่โดยดี โดยมีกางเกงขาสั้นของเธออยู่ในมือของเขา
ในอ้อมแขนแข็งแรงที่อุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำ ความต้องการที่โหมกระหน่ำราวกับพายุร้ายได้บดบังความถูกต้องชอบธรรมจนหมดสิ้น ไฟปรารถนาลุกโชนอย่างไม่ปรานีต่อความอ่อนล้าของร่างกาย
สองร่างกายหนุ่มสาวโรมรันพันตู มือบางโอบกอดรอบลำคอหนาของชายหนุ่มอย่างลืมตัว
