หลงเด็ก

เป็นแฟนกันนะ

เซอร์เวย์ Talk

หลังจากที่ผมส่งไอ้รามเสร็จก็รีบขับรถไปที่บริษัททันที

@บริษัท พัฒนาเศรษฐากูล

บริษัทนี้เป็นของครอบครัวผมครับตอนนี้พี่ผมบริหารอยู่ ผมขึ้นมาที่ห้องทำงานชั่นสูงสุดของตึกชั่นมีห้องทำงาน2ห้อง ห้องผมกับห้องพี่ผม

"อ้าว ไหนบอกว่าไม่เข้าไงวันนี้"เสียงของ เฌอตา พี่สาวของผมเองครับ

"มีธุระที่ต้องจัดการนิดหน่อย"

"อ๋อ งั่นก็ตามสบายนะ"

เฌอตาพูดจบก็เดินเข้าห้องทำงานไป ผมรีบเดินเข้ามาในห้องทำงาน ทำไมป่านนี้ไอ้ไทม์ยังไม่มาอีกนะ

~ก๊อก ก๊อก ก๊อก~

"ขออนุญาตครับนาย" ผมเปิดประตูเข้ามาแล้ววางซองสีน้ำตาลลงบนโต๊ะทำงานผม

"มนัสนันท์ วิริยะกูล" ผมเปิดซองออกมาก็เห็นชื่อจริงของเธอ เธอเรียนปี2ท่องเที่ยว อยู่ที่ไทยคนเดียวแม่กับพี่เธออยู่ต่างประเทศ พ่อกับแม่เลิกกันตั้งเเต่เธอยังเด็ก

มนัสท์ Talk

ตอนนี้ฉันอยู่บนเตียงในห้องหลังจากกลับจากทำรายงานเสร็จ ฉันนอนคิดเรื่องไอ้หมอนั้นให้ตายเถอะฉันคิดว่าจะไม่เจอกับเขาอีกแล้วนะเนี่ย แถมฉันยังโป๊ะเเตกเรื่องที่โกหกว่ามีแฟนอีก เขาต้องเป็นเจ้ากรรมนายเวรฉันแน่ๆ เลยถึงได้เจอกันอีก แล้วถ้าเอาเรื่องวันนั้นไปบอกไอ้ธันวาฉันจะทำไงเนี่ย

~ติ่ง~

เสียงไลน์เข้าไอ้พวกนั้นต้องมาขอลอกการบ้านอีกแน่เลย ฉันเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แต่เดียวนะ

หมายเลข 065xxxxxxx เพิ่มคุณจากหมายเลขโทรศัพท์

"ใครวะ"ฉันจำได้นะว่าไม่ได้ให้เบอร์ ฉันเลยกดเข้าไปดูรูปสักหน่อย ตอนนี้โทรฉันปรากฏรูปของคนที่ฉันพึ่งเจอเมื่อตอนบ่าย ก็นายเซอร์เวย์ไงละเขาไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหนเนี่ย

~ตึด ตึด ตึด~

โทรศัพท์สั่น บ่งบอกว่าตอนนี้มีคนโทรเข้ามาเบอร์ที่โทรมาก็คือเบอร์ที่พึ่งเพิ่มฉันจากหมายเลขโทรศัพท์นั้นแหละ ฉันไม่มีทางรับแน่นอน ฉันปล่อยไว้จนสายถูกตัดไป

Line

เซอร์เวย์:รับโทรศัพท์ฉัน!!!

เขาคิดว่าเขาเป็นใครถึงมาออกคำสั่งกับฉัน บ้าที่สุด

แล้วเขาก็โทรมาอีกรอบ แต่ฉันก็ไม่รับหรอกนะฉันไม่ชอบพวกบาอำอาจนะ

Line/เซอร์เวย์

เซอร์เวย์:จะรับโทรศัพท์ฉันหรือจะให้ฉันโทรหาแม่โทรหาพี่สาวเธอ

นี้มันจะมากเกินไปแล้วนะ เขารู้จักคนในครอบครัวเขาได้ยังไงกัน ฉันไม่รอให้เขาโทรมาแต่เป็นฉันที่โทรหาเขาเอง

"นี่นายรู้จักคนในครอบครัวฉันได้ยังไง"

(ฉันรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอ)

"นายต้องการอะไร"

(เธอโกหกฉัน)

"โกหกอะไร " ฉันไปโกหกเขาตอนไหนเนี่ย

(เธอบอกว่าเธอมีแฟนไง เลยไม่ให้ฉันรับผิดชอบ)

"นี่ไม่ต้องพูดเรื่องนั่นอีกเลยนะ "ไม่รู้เขาจะพูดขึ้นมาทำไมอีก

(แล้วนี่ทำอะไรอยู่)

"......"ฉันไม่ได้ตอบคำถามเขา

(จะตอบหรือจะให้ไปดูเอง)

"เห้ยๆ ไม่ต้องมา ฉันกำลังจะนอน พรุ่งนี้มีเรียนเช้าขอตัวไปนอนก่อนะ แค่นี้แหละ"

(พรุ่งนี้เธอมีเรียน 13:00-15:00)

"นี้นายรู้ได้ไงมันจะเกินไปแล้วนะ" เขารู้ได้ไง มันเกินไปจริงๆ นะ

(ฉันบอกว่าฉันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ)

"นานต้องการอะไร ถึงโทรมาหาฉัน"

(พรุ่งนี้มาหาฉันที่ห้าง xxx ตอน16:00)

"ทำไมฉันต้องไป"นี้คิดว่าตังเองเป็นใครถึงเที่ยวมาสั่งคนอื่น

(ถ้าไม่มาฉันจะบอกเรื่องคืนนั้นกับไอ้ธันวาดีไหมนะ ว่าเธอเป็นเมียฉัน)

"นายมันบ้าอำนาจที่สุด" ฉันเริ่มหงุดหงิดกับเขาแล้วนะ

(แล้วเจอกันนะครับเมีย) พูดจบเขาก็ตัดสาย นี่ใครให้มันเรียกฉันแบบนี้เนี่ย บ้าจริงๆ

เช้าของอีกวัน

12:30

ตอนนี้ฉันกำลังแต่งตัวจะไปเรียน เมื่อคืนฉันนอนไม่ค่อยหลับเพราะเอาแต่คิดถึงเรื่องไอ้หมอนั้นอยู่ ไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรกันแน่ ฉันขับรถออกจากคอนโดมุ่งหน้าไปมหาลัย พอถึงแล้วก็รีบขึ้นไปเรียนทันที แต่เห็นมิ้นท์นั่งอยู่คนเดียวเหมือนเดิม แน่นอนไอ้สองตัวนั้นก็สายอีกนั้นแหละ

15:00

"ไปไหนต่อดีวะ วันนี้กูว่าง"ธันวาพูดขึ้นขณะที่เรากำลังเดินไปโรงจอดรถ

"แต่กูไม่ว่าง"เป็นเสียงของฉันเอง

"ไปไหน"

"ทำธุระ"

"ธุระอะไรวะ"

"นี้ถ้ามีคนบอกว่าไปทำธุระ กูจะไม่ถามต่อนะ"

"มึงด่ากูว่าเสือกหรอ มิ้นท์ ขุนเขา ไปเดินตากแอร์กัน"หลังจากชวนฉันไม่สำเร็จมันก็หันไปชวนมิ้นท์กับขุนเขา

"กูไม่ว่าง จะกลับบ้านไปหาแม่ไหนๆ พรุ่งนี้ก็หยุดเลยอยากกลับบ้านสักสองสามวัน"มิ้นท์ตอบ

"กูก็ไม่ว่าง จะเข้าบริษัท"ขุนเขาก็ตอบมันอีกคน

"หึ มีมึงคนเดียวที่ว่างหัดหางานทำบ้างนะ"ฉันพูดแล้วเอามือตบไหลมันเบาๆ

"กูไปกับเด็กๆ ก็ได้เว้ย" พอมันพูดจบทุกคนก็สายหน้าไปมาแล้วเดินไปขึ้นรถตัวเอง

เซอร์เวย์Talk

ผมมารอมนัสท์ที่ห้างxxx ผมหมั่นใจมากๆ ว่าเธอต้องมา

"มีอะไรก็รีบพูดมา"นั้นไงครับผมว่าแล้ว ผมหันไปมองตามเสียง ภาพตอนนี้คือเธอใส่ชุดนักศึกษา แต่ใส่กระโปรงทรงเอ สั่นเอามากๆ เลยละ

"อยู่ปี2เขาใส่ทรงเอแล้วหรอวะ"ผมถามเธอเสียงแข็ง

"ใส่ตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วค่าาาา"เธอตอบผม แต่เล่นหน้าเล่นตา รอเธอเป็นแฟนผมก่อนเถอะผมจะเอาทิ้งให้หมดเลย "มีอะไรก็รีบๆ พูด"

"ไปกินข้าวก่อน หิว" ผมว่าจบก็จับมือเธอกำลังจะเดินไปร้านอาหาร แต่เธอก็สะบัดออกสะก่อน

"ไม่ไป ไม่หิว"หึยิ่งโมโหยิ่งน่ารักแหะ

"อย่าดื้อ จะไปดีๆ รึจะให้อุ้ม"ผมไม่พูดเปล่าแต่ทำท่าจะเดินเข้าไปอุ้มเธอ

"ไป ไป ไปก็ได้" เชื่อฟังตั้งแต่แรกก็จบ เด็กอะไรดือชะมัด

ตอนนี้ผมกับเธอก็อยู่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ผมกินข้าวอิ่มแล้วแหละครับแต่ไม่รู้เธออิ่มหรือป่าวก็เธอกินนิดเดียวอยางกะเเมวกิน

"ทำไมกินน้อยจังวะ หรือไม่อร่อยเปลียนร้านมั้ย"

"ไม่ๆ ปกติก็กินแบบนี้แหละมีอะไรก็พูดมา"

"ทำไมรีบจัง"

"ฉันไม่อยากอยู่กับนายนาน เบื่อขี้หน้า"

"หึ แต่ฉันอยากอยู่กับเธอนานๆ "

"ปัญญาอ่อน พูดมาได้แล้ว"นี่เธอไม่คิดจะเขินเลยหรอ แถมยังมาว่าผมปัญญาอ่อนอีก เห้อ

"เป็นแฟนกับฉันนะ" ใช่ครับผมมาวันนี้ตั้งใจจะมาพูดคำนึ้ผมคิดทบทวนมาดีมากๆ ผมอยากเป็นแฟนกับเธอ เพราะเธอตรงสเปกทุกอย่าง เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เข้ามาในชีวิตผม ถ้าผมได้เด็กนี้เป็นแฟนคงมีความสุขน่าดู

"ไร้สาระ นายบ้าไปแล้วรึไง"อะไรกันครับเนี่ย ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงตอบตกลงไปแล้ว นี่อะไรไม่เขินไม่ตอบตกลงแถมยังด่าผมอีก