รับผิด
1219 คำ
มนัสท์ talk
แสงแดดส่องเข้ามาในห้อง บ่งบอกว่าตอนนี้เช้าแล้ว ฉันว่าเมื่อคืนนี้คงจะเมาหนักไปหน่อย ไม่รู้ว่าไอ้ธันวามาส่งตอนไหน แล้วก็ปวดไปทั้งตัวเลยไม่รู้ว่ามันถีบฉันรึว่าโยนฉันขึ้นมา
"อื้อออออ" ฉันขยี้ตาเบาๆ ขยับตัวขึ้นพิงกับหัวเตียงเปิดเปลือกตาขึ้นทีละนิด แต่ภาพที่เห็นตอนนี้มันไม่คุ้นเคยเลยสักนิดราวกับไม่ได้อยู่ห้องของตัวเอง
~แกร๊ก~
เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดขึ้น พร้อมกับชายหนุ่มปริศนาคนนึงร่างกายกำยำบ่งบอกว่าเขาออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ท่อนล้างถูกปกปิดด้วยผ้าขนหนู แต่ท่อนบนเปลือยเปล่า
"นายเป็นใคร" ตอนนี้ฉันช็อกมากที่เห็นผู้ชายคนนี้
"อย่าบอกนะว่าจำอะไรไม่ได้"
"ฉันถามว่านายเป็นใคร" ฉันพูดแล้วขว้างหมอนใส่เขาราวกับคนเสียสติ
"จำผัวไม่ได้รึไง เมื่อคืนเธอยังร้องขอชีวิตฉันอยู่เลยนะ"
"อะไรนะ" ฉันตกใจกับคำตอบของเขา และก้มลงสำรวจร่างกายตัวเอง ตอนนี้ฉันอยู่ในสภาพเปลือยท่อนล้าง ท่อนบนสวมได้เสื้อตัวใหญ่แต่ไม่ใช่เสื้อของฉัน มีรอยแดงอยู่เต็มหน้าอก บอกได้ว่าเมื่อคืนนี้เราทำอะไรกัน ตอนนี้ฉันรู้สึกแย่มากมันอธิบายไม่ถูกที่ต้องเสียความบริสุทธิ์ให้กับคนที่ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน อยู่ๆ น้ำตาฉันก็ไหลอาบแก้มทั้งสอง
"ร้องให้ทำไม เจ็บตรงนั้นหรอเดียวดูให้"
"นายขืนใจฉัน" ฉันพูดแล้วผลักเขาออกไป
"เธอต่างหากมั้ง ที่ขืนใจฉัน"
"ไม่มีทางอะ" ยอมรับนะว่าเมื่อคืนเมามากแต่ไม่มีทางที่จะทำอย่างไอ้หมอนี้พูดแน่นอนฉันเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ จะทำเขาที่ตัวใหญกว่าฉันได้ไง
"ไปอาบน้ำจะได้มากินข้าว เสื้อผ้าของเธอฉันให้คนเอาไปซักมาให้แล้ว" พูดจบผู้ชายคนนั้นก็เดินไปหยิบเสื้อผ้าเเล้วเดินออกจากห้องไป
ฉันนั้นทบทวนตัวเองอยู่บนเตียงคิดเรื่องเมื่อคืนว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ไม่คิดว่าความเมาของฉันจะโชคร้ายขนาดนี้ แล้วจะบอกพ่อแม่ว่ายังไงทำไมมันเลวร้ายขนาดนี้ คงต้องเลิกกินเหล้าทั้งชีวิตแล้วมั้งจะบ้าตาย แล้วไอ้บ้าธันวาไปไหนทำไมปล่อยให้ฉันมาอยู่กับไอ้หมอนี้ แล้วไอ้หมอนี้เป็นใครกัน ฉันคิดอยู่สักพักก่อนเดินเข้าห้องน้ำไป
เซอร์เวย์ talk
เป็นอย่าที่ผมคิดครับยัยนั้นตื่นมาแล้วโวยวาย
ผมนั้งเล่นโทรศัพท์อยู่บนโต๊ะกินข้าว รอยัยนั้นอาบน้ำเสร็จ ผมนั่งคิดว่าจะรับผิดชอบเธอยังไง แค่คิดว่าให้เงินเธอเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นก็น่าจะพอ แต่มาเป็นเธอคนนี้ผมอยากรับผิดชอบเธอจริงๆ เห้อเอาไงดีวะ
~แกร๊ก~
ไม่นานประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออกมาเธอใส่เสื้อผ้าของเธอแต่สวมเสื้อของผมทับเสื้อสายเดี่ยวของเธอ แต่เธอเดินผ่านหน้าผมไป ให้ตายเถอะยัยนี้ไม่เห็นผมงั้นหรอ
"จะไปไหน" ผมรีบคว้ามือเธอเอาไว้
"กลับ" เธอพูดแล้วสบัดแขนออกจากผม
"ถ้าฉันไม่อนุญาตใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ออกไปทั้งนั้น" ผมพูดขึ้นเสียงแล้วเดินไปนั่งที่เดิม
"บ้าอำนาจ"
"มานี"ผมออกคำสั่งกับเธอพร้อมตบที่นั่งข้างๆ
"ทำไมฉันต้องทำตามที่นายบอกด้วย นายทำร้ายฉันแค่นี้ยังไม่พอรึไง"เธอระบายความในใจออกมา พร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
"ก็จะรับผิดชอบอยู่นี้ไง"
"ไหนนายลองบอกมาสิจะรับผิดชอบยังไง"
"......."ผมไม่ตอบคำถามของเธอเพราะไม่รู้จะตอบยังไง ผมอยากรับผิดชอบเธอนะแต่ผมยังรักชีวิตสนุกอยู่ อย่างที่บอกผมไม่ชอบผูกมัด
"เห็นไหมนายเองยังตอบฉันไม่ได้เลย" เธอพูดแล้วเช็ดนำ้ตาตัวเอง
"คบกับฉัน" ผมคิดว่าลองดูสักนิดก็ไม่เป็นไร เพราะเธอเองก็ตรงสเปกผมทกุอย่าง
"คบกับนายงั้นหรอ ไม่มีทางอะ" เธอพูดแล้วมองผมอย่างรังเกลียด
"พอจะรับผิดชอบ เธอก็ไม่เอาเธอเป็นคนยังไงกันวะ"
ผมพูดอย่างไม่สบอารมณ์แล้วเดินเข้าใกล้ๆ เธออีกครั้ง
"จะให้ฉันคบกับคนที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อเขาหรอ หึตลก"
"ฉันชื่อเซอร์เวย์ แล้วเธอละชื่ออะไร"
"ฉันไม่จำเป็นต้องตอบ แล้วนายก็ไม่ต้องมารับผิดชอบฉันด้วย ฉันขอแค่อย่าไปบอกเรื่องนี้กับใครแค่นั้นพอ"
"ทำไมเธอมีแฟนแล้วงั้นหรอ อ่อคงเป็นไอ้ธันวาที่เธอพูดถึงมันเมื่อคืนสินะ"
"ใช่ แล้วมันทำไมหรอ"
"มันแค่แฟนแต่ฉันเป็นผัวเธอ ไปเลิกกับมันสะ" ตอนนี้เราทั้งสองเริ่มพูดกันเสียงดังขึ้น
"มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง บอกแล้วว่าไม่ต้องมารับผิดชอบ หวังว่าเราคงไม่เจอกันอีกนะ"
พูดจบเธอก็เปิดประตูห้องออกไป มีผู้หญิงหลายคนที่อยากคบกับผม แต่ผมก็ปฏิเสธพวกเขาไป เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ปฏิเสธผม ให้ตายสิผมรู้สึกเหมือนอกหักยังไงไม่รู้นี้ผมกินเธอโดยที่ทั้งเงินเธอก็ไม่เอาเลยหรอแล้วยังไม่อยากมีความสัมพันธ์กับผมอีก
~สองอาทิตย์ต่อมา~
ตอนนี้ผมนั่งกินเหล้าอยู่ที่ผับตัวเองกับพวกไอ้รามกับธารา สองอาทิตย์มานี้ผมคิดถึงแต่เรื่องวันนั้นครับผมคิดถึงแต่หน้าเธอคิดถึงกลิ่นตัวหอมๆ ตัวเล็กของเธอ ไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไรเรียนที่ไหน ตอนที่เธอให้ดูบัตรผมก็ไม่ได้สนใจชื่อเธอเลย สภาพตอนนี้ผมเหมือนคนอกหักไม่มีผิดไม่เป็นอันทำอะไรเลยคิดถึงแต่เธอเรียนก็ไม่ได้ไปเอาแต่อยู่ห้อง ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยทำไมอาการเป็นแบบนี้วะ
"มึงเป็นเหี้ยอะไรวะ เรียนก็ไม่ไปงานก็ไม่ทำ"ธาราเอ่ยขึ้น
"เปล่า" ผมตอบมันแล้วยกเหล้าขึ้นดื่ม
"มึงทำตัวเหมือนคนอกหักนะ มึงรู้ตัวไหม"
"เอ้อ กูรู้สึกเหมือนคนอกหักว่ะ"
"ไอ้สัส ใครวะกล้ามาหักคนอย่างมึง"
"......."ผมไม่รู้ว่าจะตอบมันยังไง
"คนอย่างมึงอยากได้อะไรก็ต้องได้ไม่ใช่รึไง ทำไมถึงปล่อยเขาไปวะ"
"เอ้อ จริงอย่างที่ไอ้ธารามันพูด กูไม่เคยเห็นมึงเป็นอย่างนี้มาก่อน ตลกดีวะ"ไอ้รามพูดขึ้น
"อย่าเสียการเสียงานเพราะผู้หญิง "ธาราพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"กูรู้ "
"ผู้หญิงคนนั้นใครวะ"รามเอ่ยถาม
"ไม่ต้องเสือก" ผมไม่กล้าบอกมันว่าผมเองก็ไม่รู้แม้เเต่ชื่อเธอ ให้ตายเถอะ
- ผู้เขียน
