ตอนที่ 4 หวงเหมือนกัน
1251 คำ
Cafe P2
เมื่อหลีกเลี่ยงยัยตัวแสบไม่ได้ นิรามจึงต้องพาสองสาวมาที่คาเฟ่ในช่วงสายของวัน
วินาทีที่ก้าวเข้ามาในร้าน คนที่นิรามเผลอสบตาเป็นคนแรกคือเด็กในร้านที่เป็นลูกน้องและพนักงานของเพื่อนสนิทอย่างเพทาย
ท่าทางดีอกดีใจ รอยยิ้มที่เยอะเกินไป การเดินเข้ามาทักทายทั้งที่ความจริงลูกค้าจะเป็นฝ่ายเดินไปสั่งเครื่องดื่มและเบเกอรี่ที่เคาน์เตอร์เองก่อน จากนั้นค่อยเดินออกมาหาที่นั่ง มาที่นี่ตั้งหลายครั้งนาราคิดว่าสิ่งที่เห็นมันไม่ปกติแน่ จึงได้เดินเข้าไปกอดแขนเฮียราม ดึงความสนใจกลับมาทันที
"เฮียพามนไปนั่งรอนะคะ เครื่องดื่มเดี๋ยวหนูจัดการเอง" ฉีกยิ้มใส่หน้าพี่ชาย ใบหน้าน่ะยิ้ม แต่ตาไม่ได้ยิ้มตาม เห็นแบบนี้แล้วเกิดไม่ทำตาม ยัยตัวแสบได้วีนชัวร์
"พี่รามคะ..."
"พอดีจะสั่งเครื่องดื่มน่ะค่ะ" นาราหันไปบอกพนักงานหน้าคุ้น คุ้นที่หมายถึงเคยเห็นผ่านๆ ในโซเชียล นางเป็นประเภทชอบโพสต์เรื่องผู้ชายในโซเชียลบ่อยๆ เอาจริงๆ เถอะ กับเฮียเธอน่ะเธอไม่รู้ว่ากินกันหรือยัง แต่นึกขึ้นได้ว่าเธอคนนี้เคยถ่ายรูปติดเฮียเพทายด้วยแหละ แม้จะเป็นการถ่ายแค่ด้านหลัง เหมือนตั้งใจแอบถ่ายด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่รู้ว่าสองคนนั้นมีซัมติงกันมาก่อนหรือเปล่า
เห็นแบบนี้แล้วเสียดายความหล่อ ไม่อยากให้เพื่อนที่แสนดีของเธอไปข้องเกี่ยวกับเพื่อนพี่ชายคนนี้แล้ว ก็แค่ชื่นชมในความเก่งและความหล่อแหละ เลยอยากให้เพื่อนเห็นพอสบายตาสบายใจ นึกขึ้นได้แบบนี้แล้วอยากถอยเลย
"น้องนา... เชิญเลยค่ะ" นาราปล่อยแขนพี่ชายตัวดีก่อนจะตรงดิ่งไปยังเคาน์เตอร์เพื่อสั่งเครื่องดื่ม ปล่อยณมนและนิรามให้เดินไปหาที่นั่งแบบที่ต้องการ
"เบเกอรี่ร้านนี้อร่อยนะ ไม่หวานจนเกินไป ผู้หญิงน่าจะชอบ"
"เฮียรามรู้ใจผู้หญิงด้วยเหรอคะ" ยิ้มเก๋สบตาคนตรงหน้า
"ยัยตัวแสบไง หวานนิดหวานหน่อยก็กินไม่ได้ กลัวหุ่นพัง ทั้งที่ต่อให้หุ่นดีก็ไม่มีแฟนอยู่ดี"
"นามาได้ยินแบบนี้ มีหวังเฮียโดนดุแน่ค่ะ"
"ใช่ไหม ทั้งที่เฮียเป็นพี่ ยัยตัวแสบเป็นน้อง แต่เฮียโดนดุตลอด ยัยตัวแสบไม่เรียบร้อยเหมือนเธอเลย" ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือตั้งใจ นิรามวางแขนลงบนโต๊ะก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ ปลายจมูกเราสองเกือบจะชนกันดีที่ใบหน้าจิ้มลิ้มผละออกทัน
"โทษๆ เฮียปวดหลังเลยวางแขนบนโต๊ะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ แต่หนูไม่ได้เรียบร้อยนะ เหมือนนาเลย" คนบอกเม้มริมฝีปากเบาๆ เหตุการณ์เมื่อสักครู่มันเกิดขึ้นเร็วมาก จนนึกไม่ออกว่าหากจมูกของเราชนกันขึ้นมาจริงๆ เธอจะทำหน้ายังไง
"จะบอกว่าแสบเหมือนกัน ก็เลยเป็นเพื่อนกันได้สินะ"
"แบบนั้นมั้งคะ"
"มองยังไงก็ไม่เหมือนนะ" นิรามกวาดสายตาไปตามกรอบใบหน้างดงาม เธอโคตรโดดเด่น แม้มองด้านข้างที่เห็นเพียงเสี้ยวใบหน้าและปลายจมูกเชิดๆ และมุมปากเล็กๆ ยังโคตรสวยเลย
"ว่าแต่ เรายังไม่ตอบเฮียเลยนะว่าสรุปหนุ่มๆ เทเราหรือเราที่เป็นฝ่ายเทเขา"
"แยกย้ายเพราะหน้าที่และการใช้ชีวิตน่ะค่ะ"
"หมายถึง?"
"หลังเรียนจบเขาอยากไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศ ทำงานที่นั่น อาจจะซื้อบ้านที่นั่น"
"แต่เราอยากอยู่ที่นี่?"
"หนูชอบที่นี่มากกว่า ครอบครัวก็อยู่ที่นี่ ถ้าจะให้ไปเที่ยวน่ะได้ แต่ไม่สะดวกที่จะไปใช้ชีวิตที่นั่นจริงๆ ค่ะ"
"ก็เลยเลิกกัน?"
"ถามเพราะจะช่วยเป็นผู้ฟังและที่ปรึกษาที่ดีอย่างนาราหรือเปล่าคะ" บางทีพี่กับน้องอาจจะนิสัยเหมือนกันก็ได้นะ นาราเป็นที่ปรึกษาและเป็นเพื่อนที่ดีให้เธอมาโดยตลอด ไม่ว่าเธอจะอยู่ในช่วงเวลาไหน สุขหรือเศร้า เพื่อนคนนี้ไม่เคยหายไป
"เผื่อช่วยแนะนำเธอในมุมมองของผู้ชายได้ไง" นิรามยกมือขึ้นลูบท้ายทอยแก้เก้อ ตั้งแต่เกิดมาเขาเคยทำแบบที่เธอพูดซะที่ไหนกันล่ะ ที่ถามน่ะ ถามเพื่อตัวเองทั้งนั้น จะได้รู้ว่าควรเดินทางไหน มีโอกาสหยอดให้รีบหยอด ขืนปล่อยเธอไป เสียดายของแย่เลย
"ไม่เลิกก็เหมือนเลิกนะคะ เขาบอกจะกลับมาที่นี่บ่อยๆ แต่บ่อยแค่ไหนก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะเปลี่ยนแปลงความคิดเดิม"
"เหมือนให้ความหวังว่าจะกลับมา ทั้งที่เราต้องผิดหวังตอนเขากลับไปอ่ะนะ" คนฟังชะงักเล็กน้อย ที่จริงเธอก็คิดแบบนั้นแหละ แต่แค่ไม่ค่อยได้ยินคำพูดแบบนี้บ่อยนัก ได้ยินครั้งแรกก็ตอนที่นาราแนะนำเธอว่าไม่ควรรอ
แล้วพี่กับน้องคู่นี้ก็เหมือนกันเป๊ะเลย
"พูดเหมือนนาเลยค่ะ"
"ถ้าวันหนึ่งยัยตัวแสบมีแฟน เฮียก็จะแนะนำเขาแบบนี้นะ รอทำไมก็แค่ผู้ชายคนเดียว หาใหม่ดิ ผู้ชายเยอะแยะ"
"ชักอยากเห็นนารามีแฟนเลยค่ะ อยากรู้ว่าเฮียรามจะหวงน้องไหม"
"หวงดิ หวงมาก มีน้องสวยขนาดนั้น" บอกยัยตัวแสบสวยแหละ แต่สายตานี่มองหน้าเธอไม่หยุด สิงร่างเธอได้กูทำไปแล้วมั้ง บ้าบอมาก เกิดมายังไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนแบบนี้เลย แต่นั่นอาจจะเป็นเพราะว่าปกติถ้าเขาเล็งใครสักคน เขามักจะได้เลยมั้ง พอมาเจอคนที่ทำรุ่มร่ามไม่ได้ มันเลยดูเหมือนเธอพิเศษมากกว่าใคร
แต่ก็นั่นแหละ ถ้าจะยากก็อย่ายากเกินไปล่ะ เขาไม่ได้มีความอดทนถึงขนาดนั้นเหมือนกัน
"หวงยัยตัวแสบแล้ว เราอ่ะ... เฮียก็หวงเหมือนกันนะ"
"คะ?"
"ก็เราเป็นเพื่อนยัยนา เพื่อนยัยนาก็เหมือนน้องสาวเฮียคนนึงเหมือนกัน แล้วถ้ายัยนาแนะนำให้คุยกับเพื่อนเฮีย อย่าไปเชื่อเชียวล่ะ พี่เสือทั้งนั้น" เตือนเธอเพราะความหวังดี เลยโดนเธอสวนคืนเลยดิว่ากูเนี่ยก็พี่เสือเหมือนกัน
"เพื่อนกัน ก็น่าจะนิสัยเหมือนกันนะคะ" เธอพูดไปยิ้มไป กูเนี่ย ยิ้มต่อแทบไม่ไหวเลย
"ยัยตัวแสบใส่ร้ายเฮียไว้แน่ๆ เลยใช่ไหม"
"จะบอกว่าไม่เป็นความจริงเหรอคะ"
"ไม่จริงอยู่แล้ว ไม่เป็นความจริงเลยสักนิด ยัยแสบใส่ร้ายป้ายสีเฮียชัดๆ"
"ถ้าเพื่อนๆ เฮียรามเป็นพี่เสือ เฮียรามก็คงเป็นพี่เสือไม่ต่างกันแหละ"
"มันเป็นธรรมดาของคนโสดต่างหากล่ะ ถ้าเฮียไม่โสด มีคนสำคัญในใจ เฮียไม่มีวันเป็นพี่เสือแน่นอน"
"จริงไหม~" ฟังเฮียรามอธิบายแล้วณมนเผลอยิ้มตาม ความกลัวเธอเชื่อว่าเขาเจ้าชู้น่ะนะ ไม่รู้ทำไมถึงต้องกลัว
"ถ้าอยากรู้ว่าจริงไหมมาลองไหมล่ะ"
"ลองอะไรคะ"
"ลองมาเป็นคนสำคัญไง จะได้รู้ๆ กันไปเลย"
___________________
แหมๆ หยอดเก่งนะ นี่แหละนิสัยพี่เสือที่แท้ทรู
- ผู้เขียน
