ตอนที่ 5 คนนี้หวงมาก
1068 คำ
"ชอบที่นี่ไหม"
"ชอบนะคะ ที่นี่ตกแต่งสวยดี"
"ถ้าวันหลังอยากมาที่นี่อีกบอกได้นะ"
"คะ? หมายถึง... เฮียรามจะพามา"
"ครับ แต่รอบหน้ายัยตัวแสบไม่ต้องมาด้วยนะ เรามากันแค่สองคนพอ"
"แบบนั้นได้ด้วยเหรอ~" คนถามแทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าแก้มนวลกำลังแดงก่ำแค่ไหน แต่เห็นสายตาของพี่ชายเพื่อนทีไร หัวใจมันก็เต้นแรงทุกที
"ได้นะ ถ้าเธออยากมา เฮียมีเวลาให้ตลอดเลย" ตากลมสวยกระพริบถี่ขึ้น พี่ชายเพื่อนมาแนวไหน เห็นแบบนี้แล้วเข้าใจเลย
"มาแล้วๆ สั่งเครื่องดื่มให้แล้วจ้า คุยกันไปถึงไหนแล้ว"
"คุยไปถึงไหน... เราอ่ะไปสั่งน้ำถึงไหน ไปโคตรนาน"
"ก็เด็กเฮียทำตัวเป็นเด็กเส้นไงล่ะ" สบตาพี่ชายที่แสนดีทันที เข้าใจดีว่าที่พนักงานคนนั้นทำทีเป็นเอาอกเอาใจเธอขนาดนั้นคือสนใจเฮียรามชัดๆ ที่จริงเธอก็ไม่ได้หวงพี่ชายขนาดนั้น เฮียรามจะมีใครหรือคบใครก็ได้อยู่แล้ว ขอแค่คนนั้นนิสัยดีและจริงใจมากพอ
"เลอะเทอะ"
"พูดตัวเองเถอะ ลูกน้องเพื่อนเฮียก็ไม่เว้นเลยหรือไง" นิรามตวัดสายตามองหน้าหวานๆ ของอีกคนทันที ณมนไม่ได้มีทีท่าอะไรเลย และเขาก็เดาไม่ออกเลยว่าที่หยอดไปเมื่อสักครู่มันได้ผลไหม แต่ถ้าเมื่อกี้ได้ผล มันก็มาพังเอาตอนนี้แหละ ตอนที่ยัยตัวแสบพูดเหมือนเขาแรดไปทั่ว
"พูดไป บอกตอนไหนว่าเฮียยุ่ง"
"ผู้หญิงแสดงออกขนาดนั้น มองจากดาวอังคารยังรู้เลยค่ะ"
"แล้วทีไอ้ทายมันแกล้งเรา แล้วเฮียแซวไอ้ทายว่ามันชอบเธอ มันไม่ปฏิเสธ แบบนี้แปลว่าเธอกับเพื่อนเฮียแอบชอบกันไหมล่ะ"
"ชอบที่ไหนกันล่ะ ไม่เลย ไม่ชอบเลยสักนิด" นาราตอบกลับแทบจะทันที
"เนี่ย... เราน่ะฉลาดเป็นกรด เพราะไม่ถูกกะไอ้ทาย เลยกะพาเพื่อนมาให้มันเจอ ถ้ามันชอบแล้วอยากจีบ จะให้เพื่อนเธอหักอกเพื่อนเฮียข้อหาหมั่นไส้ เอาคืนในแบบฉบับของคนฉลาดใช่ไหมล่ะ"
"เฮียอ่ะ" นาราพูดเสียงอ่อย สบตากับคนรู้ทันจนนึกหมั่นไส้ ต่อให้เป็นพี่น้องกัน ก็ไม่จำเป็นต้องรู้ใจกันขนาดนี้ก็ได้ไหม เฮียรามฉลาดเกินไป เกินไปมากจริงๆ
"ดูเอาเลยว่าไมเฮียถึงเรียกนาราว่ายัยตัวแสบ แสบมากจริงๆ" ณมนอมยิ้มเมื่อพี่ชายที่แสนดีหันมาคุยกับเธอ
จะว่าไปแล้วก็แสบพอกันทั้งคู่นั่นแหละ ทั้งพี่ทั้งน้องเลย!
"...ว่าแต่ มาอยู่ที่นี่อยากทำอะไรไหม หรือแค่อยากมาพักผ่อนครับ" สบตาคนตาใสที่อุตส่าห์แอบมองเธอตั้งหลายมุม แต่ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็น่ารักเหมือนเดิม
เห็นตาใสๆ แล้วเลือดที่หล่อเลี้ยงหัวใจมันสูบฉีดดี งานนี้คงได้งดออกจากบ้านยาวๆ มั้งนะ หึ!
"น่าจะมาพักสักเดือนแล้วกลับค่ะ อยู่นานๆ เกรงใจ"
"แล้วกลับไปจะทำอะไร มีอะไรทำแล้ว?" คนถูกถามยิ้มบางๆ ก่อนจะส่ายหน้า
"ไหนๆ ก็มาแล้ว ทำงานที่นี่ระหว่างรอกลับไหมล่ะ เผื่อชอบจะได้อยู่ยาว เฮียจ้าง"
"อยู่ยาวนี่ยาวแค่ไหนก่อน" เห็นเสียงสองเสียงสามของพี่ชายที่แสนดีแล้วอดถามไม่ได้ รู้แหละว่าเฮียรามน่ะเป็นพี่เสือ ไม่ยักรู้ว่าแอบเล็งเพื่อนเธอหรือเปล่า จะมาสงสัยก็ตอนที่เฮียรามมองแล้วมองอีกนี่แหละ
"ก็จนกว่าจะอยากกลับนั่นแหละ"
"ก็ดีนะ งานที่นี่ไม่หนักหรอก เฮียรามจ่ายค่าขนมด้วย" หันไปถามความเห็นจากคนถูกชวน ซึ่งณมนเองก็ดูสนใจอยู่เหมือนกัน
"ได้นะคะ ไหนๆ ก็ว่างอยู่แล้ว"
"สะดวกเริ่มงานเลยไหม เฮียมีรีสอร์ทกับพลูวิลล่า ที่นี่อยู่ใกล้เอาไว้ก่อน ช่วงบ่ายเฮียมีงานต่อ เดี๋ยวพาไปดูอีกที่เลย"
"ได้ที่ไหนล่ะเฮีย หนูต้องเช็กบัญชีที่รีสอร์ทช่วงบ่าย ไปพลูวิลล่าวันหลัง"
"เฮียต้องเข้าพลูวิลล่าวันนี้ วันหลังมีงานอื่นอ่ะดิ เอาไงดี" มองสองสาวสลับกัน รู้อยู่แล้วว่านาราต้องช่วยดูบัญชีที่นี่ก่อน ตามไปด้วยไม่ได้แน่นอน
"ให้มนไปกับเฮียสองคนไหมล่ะ" ถามปุ๊บ ถูกมองหน้าปั๊บทันทีเลยเช่นกัน เห็นแบบนั้นแล้วไปไม่เป็นเลยกู ยัยตัวแสบมองเหมือนรู้ทันเลย
"ไม่อยากให้เพื่อนอยู่ที่นี่นานๆ หรือไง ถ้าเพื่อนเราชอบที่นี่ เท่ากับอยู่ยาวเลยนะ ไม่เอา?"
"เอา" นั่นไง แปลว่ามาถูกทางแล้ว ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับเจ้าตัวว่าเธอจะโอเคหรือเปล่าแค่นั้นเลย
"เราติดปัญหาตรงไหนไหมครับ"
"ไม่ติดค่ะ ไปได้" เข้าทางกูแล้วไง นิรามยิ้มกว้าง ไม่ได้แสดงออกมากนักว่าโคตรจะโอเคเลย
"พาเพื่อนหนูไปต้องดูแลให้ดีๆ นะ คนนี้หนูหวงมาก" หวงมากอะไรก่อน พูดแบบนั้นแล้วโน้มตัวไปกอดอีกต่างหาก
อย่าได้เป็นอะไรแบบนั้นเชียวนะเว้ย ถ้าขืนเป็นแบบนั้นมีหวังพี่น้องได้ตีกันแน่ แล้วอย่าได้คิดว่าคนเป็นพี่จะยอมถอย มีแต่ใส่เกียร์แล้วเดินหน้าเท่านั้นแหละ
"ถ้าเฮียรามทำรุ่มร่ามโทรบอกนะ จะจัดการให้"
"จัดการอะไรก่อน อย่าลืมว่าเฮียมีกำลังเสริม"
"ไม่รู้แหละ เฮียรุ่มร่ามเพื่อนหนู เฮียเจอหนูแน่"
"กล้าทำเฮีย เฮียฟ้องไอ้ทายแน่ๆ เหมือนกัน"
"แล้วใครบอกว่าหนูกลัวเฮียทาย มาดิ" พูดไป แก้มนี่ก็เปลี่ยนสีไวเลย ให้ตายเถอะ แค่ได้ยินชื่อก็หายใจไม่ทั่วท้องแล้ว ถ้าตัวจริงมาเธอน่ะตายมันตรงนี้เลย
________________________
นารากับเพื่อนสนิทเฮียอย่างเพทาย เหมือนจะมีอะไรในกอไผ่นะคะ แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน มาช่วยกันจับตาดูเฮียรามก่อน เฮียแกจะมาไม้ไหนกันนะ
- ผู้เขียน
