หลังจากวันนั้นทุกอย่างยังคงดำเนินไปด้วยดี ตามที่แพทย์แจ้ง อาการของปราณยังไม่มีอะไรดีขึ้น คุณปราณีจึงคิดว่าบุตรชายของท่านควรได้ไปเปิดหูเปิดตาบ้าง ท่านจึงสั่งให้เมษาพาปราณไปพักที่บ้านพักตากอากาศหัวหิน โดยมีเพียงคนขับรถไปส่งทั้งคู่เท่านั้น และเมื่อส่งเสร็จเรียบร้อยแล้ว คนขับรถก็ไปพักที่โรงแรมที่อยู่ใกล้ๆ กับบ้านพักตากอากาศ เพราะปราณนั้นค่อนข้างหวงความเป็นส่วนตัว จึงมีเพียงเขาและเมษาอยู่ที่บ้านพักตากอากาศเท่านั้น
“เป็นยังไงบ้างคะ รู้สึกดีขึ้นมั้ย” เมษาเอ่ยถามชายหนุ่ม หลังจากที่เธอพาเขามานั่งรับลมทะเลอยู่ที่ระเบียงชั้นสองของบ้าน ซึ่งเป็นจุดชมวิวที่ดีมาก หากสายตาเขามองเห็น แต่ตอนนี้เขาคงทำได้เพียงแค่สูดอากาศบริสุทธิ์เท่านั้น
“ก็เหมือนเดิมแหล่ะ คนที่มองไม่เห็น การมาทะเลกับการอยู่ที่บ้านมันจะต่างกันยังไง” ตอนนี้ปราณคิดว่าตนเองแทบจะเรียนจบเอกการละครแล้ว เขายังคงต้องโกหกต่อไป เขาเหมือนคนที่ขึ้นหลั
