ให้อภัยงั้นเหรอ...?

1900 คำ

My friend. 29 วันต่อมา~ "มีอะไรหรือเปล่าครับป๊า มาหาผมแต่เช้าเลย" ผมพูดขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในห้องทำงานของตัวเองแล้วเจอป๊านั่งรออยู่ "มี" ป๊าตอบและมองผมนิ่งๆ "เรื่องอะไรครับ" ผมเดินไปนั่งลงตรงข้ามกับป๊า "เมื่อวานธนาคารโทร. มาหาป๊า ว่าเราไปทำเรื่องถอนเงิน" อ่า...เรื่องนี้เองสินะ "ครับ เมื่อวานผมเข้าไปที่ธนาคารมา" หลังจากคุยกับพี่เมฆเสร็จ ผมก็เข้าไปที่ธนาคารเพื่อทำเรื่องถอนเงิน แต่การที่จะถอนเงินตรงนั้นออกมาได้ มันก็ต้องผ่านการเซ็นรับรองจากป๊าของผมก่อน ถึงเงินนั่นมันจะเป็นเงินผมแต่เพราะมันเป็นบัญชีร่วมที่เป็นชื่อผมกับพ่อ บัญชีแยกของผมก็มีต่างหากนะ แต่เงินมันมีไม่เยอะพอ ผมก็เลยต้องถอนจากบัญชีร่วม ก็ไม่แปลกที่ป๊าจะรู้และมาหาผมแบบนี้... "แล้วเราจะเอาเงินเยอะขนาดนั้นไปทำอะไร ป๊ารู้นะว่าเงินพวกนั้นมันเป็นเงินของเรา แต่ป๊าก็อดสงสัยและอดเป็นห่วงไม่ได้ เพราะเงินมันไม่ใช่จำนวนน้อยๆ " ป๊าพูดพร้อ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม