เมื่อเลือกทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองก็หิ้วของพะรุงพะรังกลับมาที่รถ ม่านแก้วตัดสินใจว่าจะแยกกับเขาที่ห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ เพราะที่นี่มีรถเมล์ที่สามารถเดินทางถึงที่บ้านของเธอเลย และเธอก็ไม่อยากเปลืองเงินกับค่าแทกซี่ ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจบอกเขาทันทีที่ทั้งคู่มาถึงที่รถ
“คุณติคะ เดี๋ยวฉันขอแยกกับคุณติตรงนี้นะคะ”
“อ้าว..ทำไมล่ะ แล้วจะกลับยังไง” ธิติทำหน้าไม่พอใจเมื่อได้ยินคำบอกกล่าวของหญิงสาว
“ที่หน้าห้างมีรถเมล์สายที่ผ่านบ้านพอดี ยังไงฉันขอตัวก่อนนะคะ” ม่านแก้วรีบตอบ เพราะเธออยากกลับบ้านเต็มทน เป็นห่วงเจ้าตัวเล็กเหลือเกิน เพราะช่วงนี้เจ้าตัวเล็กติดเธอเหลือเกิน ไม่รู้ว่าทำไม
“เดี๋ยวก่อน คุณจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ผมพาคุณมาผมก็ต้องพาคุณไปส่งที่บ้านสิถึงจะถูก ถ้าใครรู้ว่าผมทิ้งคุณกลางทางแบบนี้ เขาได้นินทาผมตาย” ธิติกล่าวถึงข้ออ้างที่แทบฟังไม่ขึ้นเลย ในขณะที่ม่านแก้วเองก็เริ่มลังเล เธอไม่รู้
