รันดาได้ยืนอึ้งในทีแรก แต่ทันทีที่รวบรวมสติได้ก็ตอกกลับไปบ้าง
“ รันไม่ไปค่ะคุณพริมา รันจะขอเวลาพิสูจน์ตัวเองก่อน ที่สำคัญคุณพริมาก็ไม่ใช่นายจ้างของรัน ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาไล่รันหรือใครให้ออกไป ท่านอลังการต่างหากที่เป็นเจ้าของที่นี่ ถ้าหากคุณพริมาไม่เชื่อก็โทรศัพท์ไปถามท่านได้เลยว่ารันโกหกหรือเปล่า ”
“ ฉันมีสิทธิ์แน่นอน ยัยเด็กซื่อบื้อโง่เง่า ฉันมีสิทธิ์เพราะฉันทั้งสวยทั้งเก่ง ฉันต่างหากที่คู่ควรกับคุณธิเบต ”
“ นี่เรากำลังพูดถึงเรื่องงานกันอยู่นะคะ ที่คุณพริมาพูดนั่นมันคืออะไรกันแน่ ”
“ ฉันบอกให้แกออกไป ! ” พริมายืนขึ้นและเริ่มเสียงดัง รันดาเชิดหน้าขึ้น ถึงเธอจะค่อนข้างเรียบร้อย แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจะยอมให้ใครมารังแกได้ง่าย ๆ
“ รันไม่ไปค่ะ คุณก็แค่ลูกจ้าง ไม่มีสิทธิ์มาไล่รัน ”
“ อีรัน ! ”
“ นี่มันอะไรกัน ” เสียงทุ้มดั
