เช้าวันศุกร์
รอน น้องชายของรันดาทำหน้าที่ขายและเก็บร้านแต่เพียงลำพัง เพราะเป็นวันที่หมอนัดแม่ไปตรวจซ้ำที่โรงพยาบาล และรันดาเป็นผู้รับหน้าที่นั้น
ขณะกำลังง่วนกับการเก็บโต๊ะเก้าอี้อยู่นั้น ร่างสูงใหญ่แต่งกายด้วยสูทราคาแพงก็เดินเข้ามาหา เขาดูขัดกับ ตลาดเช้าบ้าน ๆ แห่งนี้เหลือเกิน
รอนหันมาพบ ก็รีบเอ่ยบอก
“ ของหมดแล้วครับคุณ ผมเก็บร้านแล้ว ”
“ พี่ไม่ได้มากินอะไรหรอก แค่อยากจะมาคุยอะไรด้วยหน่อย ” เด็กหนุ่มเลิกคิ้วอย่างงุนงง
“ คุย คุยอะไรเหรอครับ แล้วคุณเป็นใครกัน ”
“ พี่ชื่อธิเบต เป็นเจ้านายของรันดา ”
“ ผมชื่อรอน เป็นน้องชายของพี่รัน ”
“ ยุ่งอยู่หรือเปล่า พี่ขอรบกวนเวลาสักสิบนาทีจะได้ไหม ” รอนชะงัก ก่อนจะเรียกเขาตามเข้าไปนั่งในบ้านเช่า
“ ได้ครับ ผมมีเวลาเก็บร้านและพักสามชั่วโมงก่อ
