“เบญ่า พี่ถามจริงๆ เถอะ เบญ่าไปหลุดปากเรื่องไอยวรินทร์กับอัณณ์อย่างไรหืม” เจ้าชายราชิดตรัสถาม พระขนิษฐาระหว่างที่นั่งรอชีคซาอิด พระสุรเสียงนั้นแผ่วเบาเพราะเกรงว่าอนันตชัยที่ยืนรอด้วยนั่งไม่ติดที่อยู่อีกฟากหนึ่งของห้องรับแขกจะได้ยิน
เจ้าหญิงน้อยชะงักไปทันทีกับคำถาม เรื่องที่โดนจับพิรุธได้ไม่เท่าไหร่ แต่เรื่องที่โดนคาดคั้น พระองค์จะทูลเจ้าชายว่าอย่างไรดีเล่า
“คือ วันที่ไปเจอกับพี่ซาอิดและคุณอัยย์ที่พิพิธภัณฑ์ที่มหาวิทยาลัย แล้วท่านพี่โทรมาถามน้องเรื่องการดูแลครอบครัวคุณอัยย์ว่าราบรื่นดีหรือเปล่า จำได้หรือเปล่าเพคะ”
“จำได้”
“แล้วจำที่น้องทูลได้ไหมเพคะ ว่าเห็นหญิงสาวแต่งชุดผู้ชายมากับชีคซาอิด ต้องเป็นคุณอัยย์แน่นอนเลย นั่นล่ะค่ะพี่ชายคุณอัยย์ได้ยินเข้าเลยถาม”
“แล้วเขาถามทำไมไม่โกหกหรือตอบเลี่ยงไป ว่าไม่รู้ไม่เห็น พี่ไม่น่าบอกเบญ่าเรื่องนี้เลยถ้ารู้ว่าจะเก็บความลับไม่ได้แบบนี้... ไม่รู
