“สวัสดีค่ะคุณเพตรา” ทันทีที่เท้าของฉันเหยียบลงที่บันไดขั้นสุดท้าย เสียงของแม่บ้านที่มีอายุเยอะพอสมควรก็เอ่ยทักทายฉันขึ้นก่อนด้วยรอยยิ้ม
“สวัสดีค่ะ เอ่อ...คือเพต...” ฉันทักทายกลับเธอด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ไม่รู้จะเริ่มต้นจากตรงไหนดี เป็นเธอที่รีบเดินเข้ามาหาแล้วผายมือให้ฉันไปทางโต๊ะอาหาร
“นายสั่งให้ป้าพรเตรียมอาหารไว้ให้คุณ เชิญคุณเพตราทางด้านนี้ค่ะ” ริมฝีปากอวบอิ่มส่งยิ้มบางๆ ให้ป้าพร เดินตามเข้าไปนั่งลงเก้าอี้ ตรงโต๊ะอาหาร ซึ่งมีอาหารหลายอย่างเตรียมไว้รออยู่ก่อนแล้ว
“คุณเพตราต้องการอะไรเพิ่มนอกเหนือจากอาหารบนโต๊ะ เรียกป้าได้เลยนะคะ”
“แค่นี้ก็เยอะมากแล้วค่ะป้าพร” ฉันกวาดสายตามองอาหารบนโต๊ะ ที่กินทั้งอาทิตย์ก็คงกินไม่หมด พร้อมกับเอ่ยขอบคุณแม่บ้านอีกครั้ง “ขอบคุณนะคะป้า ว่าแต่ปกติเคเค้าให้ป้าเตรียมอาหารให้แบบนี้ทุกวันเลยเหรอคะ”
“เปล่าหรอกค่ะ นายเป็นคนง่ายๆ ไม่ค่อยทานอะไรจุกจิก แต่นี่คงอ
