“ปล่อยนะไอ้บ้า...ปล่อย”
“เธอว่าใครบ้า”
“คุณยังไงล่ะ นี่ฉันเป็นเด็กในปกครองคุณนะ” ลิลลี่ไม่รู้ว่าเขาเกิดบ้าอะไรวันนี้ถึงได้คิดอยากจะปล้ำเธอถึงสองรอบ รอบแรกเหตุสุดวิสัยมันใช่ แต่รอบนี้มันตั้งใจชัด ๆ แล้วก็เข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของเธออีกด้วย แบบนี้ความปลอดภัยอยู่ที่ไหนกัน
“แล้วใครว่าเธอไม่ใช่เด็กของฉันล่ะ”
เด็กที่แปลว่าใครก็ห้ามยุ่ง ห้ามเข้าใกล้ เพราะว่าหวงมาก
“อ๊าย...ลีอันโดรอย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ ไม่งั้นฉันเกลียดนายแน่” เสียงคำรามฟ่อ ๆ ที่เหมือนแมวน้อยของลิลลี่ทำให้ลีอันโดรยิ้ม เขาชอบเสียจริงว่าเวลาได้กลั่นแกล้งเธอ
“แต่ฉันไม่ชอบให้เธอเกลียดนะ”
“งั้นก็ลงไปสิ” ใบหน้าหวานกลัวมองเขาสลับกับพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธะของมาเฟียตัวร้าย ที่พ่อของเธอไว้ใจฝากตัวเธอให้เขาดูแล ให้เธอไปตกระกำลำบากด้านนอกเสียยังดีกว่าตกเป็นของหวานของมาเฟีย ที่กินไม่เลือกกินไม่พัก อย่างเขา
“ทำไมถึงไม่ชอบฉัน” ใบหน้าคมค
