"แล้วจะกินอะไร" เสียงทุ้มเอ่ยถามฉันขึ้นขณะที่กำลังวางร่างฉันลงบนเก้าอี้โต๊ะกินข้าวในห้องครัว
"..." ฉันก็นิ่งไม่ตอบเพราะก็ยังคิดไม่ได้เหมือนกันว่าจะกินอะไร
"วาเลน"
"อยากกินอะไรร้อน ๆ...แก้แฮงค์" ฉันบอกคนตัวสูงกลับไป
"ก๋วยเตี๋ยวไหม เดี๋ยวลงไปซื้อให้"
"ไม่เอาอะ ก๋วยเตี๋ยวพอสั่งกลับแล้วไม่อร่อย" ฉัยทำหน้ายู่ตอบกลับไปก่อนจะยกมือขึ้นมาเท้าคางทำหน้าครุ่นคิดโดยมีเจ้าของใบหน้าหล่อที่ยืนนิ่งมองหน้าฉันอย่างรอคำตอบ
กินอะไรดี...
แล้วทันใดนั้นเองสายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่วางติดอยู่บนครัว
นี่แหละ! ที่ฉันต้องการ
"เตวินทร์" ฉันรีบหันไปหาร่างสูงที่ยืนมองหน้าฉันอยู่
"..." ดวงตาคมก็นิ่งมองฉันแววตาสงสัย
"ทำมาม่าให้กินหน่อยสิ ต้มให้หน่อย" ฉันพูดพร้อมกับชี้ไปยังถุงแพ็กมาม่าที่วางอยู่ มันคืออาหารแก้แฮงค์ขั้นดีสำหรับฉันเลยนะ เวลาได้ซดน้ำร้อน ๆ
"ฉัน?"
"อืม ทำให้หน่อยสิ ฉันมึนหัวอะ อยากซดน
