พึบ!
"??" เตวินทร์ก็ยืนทำหน้างงไปกับแรงสะบัดมือของคนตัวเล็กที่ยืนนิ่งมองหน้าเขาอยู่แววตาเอาเรื่อง
"ที่แม่เวลาพูดคืออะไร"
"ฮะ"
"นายโดนพ่อฉันเอาปืนจ่อหน้างั้นเหรอ" ริมฝีปากบางเอ่ยถามคนตรงหน้าเสียงนิ่ง เพราะประโยคที่ได้ยินประโยคนั้นแหละที่ติดอยู่ในใจของเธอ
"..." คนตัวสูงก็เงียบไม่ตอบ
"ตอบมาสิ!"
"อืม"
"เตวินทร์! บ้าไปแล้วหรือไง!?" เสียงคนตัวเล็กตะโกนถามเจ้าของใบหน้าหล่อแววตาโมโหปนโกรธ
"..." เตวินทร์ก็ยืนนิ่งรับคำต่อว่าจากอีกคนอย่างยอมจำนน
"ถ้าเป็นอะไรไป แล้วฉันล่ะ ฮึก...ฉันจะอยู่ยังไง" ดวงตากลมมองหน้าถามร่างสูงแววตาสั่นน้ำตาคลอด้วยความรู้สึกอดนึกไม่ได้ว่าถ้าหากทุกอย่างไม่ได้ออกมาเป็นแบบนี้ ถ้าพ่อของเธอยิงเขา...
"ที่รัก วินทร์ขอโทษ..." มือหนาเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้คนตัวเล็กด้วยความเบามือพร้อมกับดึงร่างบางเข้ามาสวมกอดไว้ เธอคงจะตกใจอยู่ไม่น้อยกับสิ่งที่ได้รู้
"...คือวินทร์นัดกับปู่ไว
