บทที่ 25
ความเมาเป็นเหตุ
หลังจากนั้นลลิตก็ตัดสินใจที่จะค้างบ้านพ่อแม่สักคืนแล้วค่อยกลับ พ่อของลลิตไม่ได้ดื่มมานานก็ชวนทัตเทพดื่ม พอเริ่มเมาจากที่วางท่าเป็นคุณพ่อหวงลูกสาว ก็กลายเป็นเข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย
ในตอนนั้นเองก็ได้ถามประโยคหนึ่งขึ้นมากลางวง
“พวงแกน่ะ มีอะไรกันแล้วใช่มั้ย?”
“ว้าย!!” คำถามนั้นส่งผลให้ลลิตถึงกับทำแก้วเบียร์ตกลงบนโต๊ะ มันคว่ำลงเข้าหาลลิตจนเสื้อผ้าเปียกชุ่ม
“จะเหลือเหรอ ลลิตน่ารักขนาดนั้น กู เอ้ย ผมจะอดใจไหวได้ไง”
“พะ พ่อหมอ!”
“กูพูดเรื่องจริง เรื่องแบบนี้กูไม่อยากปิดบัง มันเหมือนไม่ให้เกียรติมึง” ชายหนุ่มว่าพรางดื่มเบียร์ในแก้วจนหมด คณะที่สายตายังคงจดจ้องมองลลิตอย่างมีความหมาย ก่อนจะเอ่ยต่อว่า… “กูบอกมึงแล้วไงว่ากูชอบมึง”
“…!!” ดวงหน้าหวานแดงซ่านอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาสบประสานสายตาคล้ายกับกำลังส่งความรู้สึกลึกซึ้งนั้นมาให้เธอ
พ่อของหญิงสาวจ้องมองทัตเทพด้วยควา
