บทที่ 50
“ทำไมเธอถึง ยังอยู่?”
แม้จะมองไม่เห็น แต่พวกเขาก็ได้ยินเสียง เป็นน้ำเสียงที่คุ้นเคยแม้จะผ่านไปหลายสิบปีหรือหลายร้อยปี ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ก็ไม่มีทางที่จะลืมเหมือนมันเลย น้ำเสียงของคนอันเป็นที่รักยิ่ง
“บุญกุศลที่พี่ให้ฉัน มันมากมายจนฉันสามารถไปอยู่บนสวรรค์ได้จริงๆ แต่ว่า… ดวงวิญญาณที่ยังมีห่วงอยู่ จะไปไหนได้ล่ะ”
“ธะ เธอ เธออยู่ที่ไหน แม่หนู…” คราวนี้พ่อของทัตเทพ หันมามองลลิตด้วยแววตาปวดร้าว “บอกลุงทีว่าดาวอยู่ตรงไหน”
ลลิตมองหน้าดวงวิญญาณสาว เห็นว่าเธอพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต ลลิตจึงเดินเข้าไปหาก่อนจะยื่นมือออกไปชี้ตรงพื้นที่ว่างตรงนั้น
“ดาว… ดาว เธออยู่ตรงนั้นเหรอ”
“ฉันอยู่กับพี่มาตลอดนะ”
“เธอห่วงอะไรนักหนาทำไมถึงไม่ไปเกิดสักที หืม?”
“พี่กับลูกเป็นแบบนี้ จะให้ฉันหมดห่วงได้ยังไงกัน”
“…” พ่อของทัตเทพได้แต่เงียบ เพราะเขาก็พอรู้ว่าเหตุผลที่ภรรยาไม่ไปเกิด แต่ตลาดหลายปีก็พยายามส
