“คะนา มาหาแม่” ลมหายใจญดารินขาดห้วงทันทีที่ได้ยินคำพูดจากปากเด็กน้อย ร่างบางแข็งทื่อคล้ายถูกสาปขณะประสานสายตาฝ่ายตรงข้าม วินาทีนั้นเธอสัมผัสได้ว่าปุรินกำลังผิดหวังและปวดร้าวไม่ต่างกับตัวเอง
“แม่ขา…” เด็กน้อยผู้ไม่รู้เรื่องรู้ราวผละห่างชายหนุ่มเมื่อมารดาอ้าวงแขน
“ส่วนคุณเชิญกะ…”
“พ่อขอคุยกับเขา” กัมปนาทโพล่งเสียงเข้มเมื่อเห็นปฏิกิริยาจากทั้งคู่ความร้อนพลันแล่นพร่ากลางหัวใจ ถ้าไม่ไขข้อกระจ่างเปิดเผยปัญหาที่ซ่อนไว้ใต้พรมวันนั้นความรู้สึกผิดก็ไม่มีทางหาย
“แต่หญ้าว่า”
“แค่พ่อกับผู้ชายคนนี้สองคน”
ญดารินพยักหน้าพอได้รับคำสั่ง แววตาอาวรณ์มองอดีตคนรักจากนั้นจึงกะพริบตาถี่รัวราวกำลังฝืนกลืนความเป็นห่วงซึ่งมีให้กับเขา เธอไม่รู้หรอกกัมปนาทจะพูดอะไรกับปุรินบ้าง แต่ภาวนาให้บทสนทนาพวกนั้นถนอมหัวใจชายหนุ่มไม่แพ้กับที่ท่านพยายามถนอมหัวใจลูกอย่างเธอ ถ้าท่านปรารถนาให้เรื่องในอดีตจบลงวันนี้หญิงสาวก็ขอให
