บทที่5.จำไม่ได้? [คืนเดียว]
1172 คำ
"จะตะโกนทำไมหูจะแตก ฉันถามว่าไปเอาเบอร์โทรศัพท์มาจากไหน..."
"ก็เอามาจากห้องผู้อำนวยการไงคะ หนูเข้าไปส่งงานที่นั่นบังเอิญเห็นรายชื่อพร้อมกับเบอร์ก็เลยเมมเอาไว้ โทรหาอีดาวก็ไม่รับ หนูไม่รู้จะโทรหาใคร"
"ก็เลยโทรมาหาฉัน?"
ปรากฏว่าเป็นอาจารย์เชน ทั้งที่เขากำลังทำงานแต่ถูกโทรศัพท์ไม่คุ้นเบอร์โทรตามจนกระทั่งรู้ว่าเป็นใคร ชายหนุ่มเดินอ้อมมายังข้างหน้าพร้อมเท้าเอว
"นี่เธอเมาอีกแล้วเหรอเนี่ย" คิ้วเข้มขมวดปมพร้อมส่งคำถามสงสัย สาวน้อยตอบกลับอย่างไว
"ดื่มเบียร์ก็ต้องเมาสิคะ ไม่ได้ดื่มน้ำเปล่าสักหน่อย"
"เมาเหล้าแล้วเรียกหาแต่ฉัน เธอหิวเหล้าหรือหิวอย่างอื่นกันแน่"
"อย่าพูดมากนะคะ ห้าพันบาทขาดตัว อยู่กับหนูสักสองชั่วโมงไหวไหม.."
"ฉันให้เธอทั้งคืนเลย"
แกร๊ก
"ที่นี่ที่ไหนเนี่ย เฮือกก" แม้สายตาจะมีปัญหาเนื่องจากแอลกอฮอล์ซึมซับ แต่สกาวก็รู้ได้ว่าไม่ใช่ห้องพักของเธอ "อาจารย์พาหนูมาที่ไหน"
"ก็คอนโดของฉันไง"
"แล้วทำไมไม่พาหนูกลับบ้าน!"
"เธอบอกตะกี้ว่าไม่อยากกลับ สรุปจะเอายังไงแน่"
"ไม่รู้ อึกกก น้ำ หิวน้ำ"
"ชื่อเล่นสกาวชื่อจริงเธอภาระปะเนี่ย"
"คนใจดำขอน้ำดื่มก็ไม่ได้"
เชนได้แต่ถอนหายใจเดินไปยังตู้เย็นเพื่อหยิบน้ำดื่มให้สาวน้อยที่นั่งกึ่งนอนอยู่บนโซฟาตัวหรูกลางห้อง สภาพผมเผ้ารุงรัง แถมดวงตาปรือ ตอนนี้ไม่สนอะไรคงเป็นเพราะเมาหนัก
"หนูไม่ชอบแฟนของพี่สาว" จู่ๆ สกาวเกริ่นออกมา
"ทำไมถึงไม่ชอบ"
"มองแค่แป๊บเดียวก็รู้ว่านิสัยเสีย"
"เสียก็ซ่อมสิ"
"ร้านไหนบอกหนูที ถุ้ยยย! อาจารย์เป็นคนตลกนะ"
"ไม่ได้เป็นคนตลกอย่างเดียว หน้าตาก็ดีด้วย"
"อะ ข้อนี้ไม่เถียงหลักฐานมันทนโท่"
แม้จะมึนเมาแต่ยังแต่งหน้าจัดจ้าน แต่ความสวยเปล่งปลั่งสำหรับสาวบ้านนอกยังคงไร้เดียงสา เขาจดจ้องกวาดมองสายตาตั้งแต่ใบหน้าจนถึงเรียวขา
พรึ่บ
"เมาขนาดนี้เรามาทบทวนความทรงจำกันดีไหม" เชนพูดพลางถอดเสื้อผ้าตัวเอง "เหมือนครั้งแรกที่เราเจอกัน เธอเองก็สนุกฉันเองก็ด้วย"
"ทำอะไรคะ..ตอนเมาเราทำอะไรกัน"
"ฉันเป็นประเภทไม่ชอบพูดขอสาธิตเป็นการกระทำ"
"คำพูดจาโคตรจะวิชาการเลย ขออะไรที่เข้าใจง่ายๆ"
"ก็เอากับเธอไง!"
อักกก
แรงชายฟึดฟัดกระชากข้อขาจนตัวเล็กล้มตึงนอนหงายแผ่ราบบนโซฟา ใบหน้าร้อนฉ่าพร้อมพวงแก้มสีขาวกลายเป็นสีแดงลูกตำลึงสุก เนื่องจากมึนเมามาก
ทว่า..เพียงเวลาไม่กี่วินาทีเสื้อผ้าของเธอก็ถูกกระชากถอดพร้อมเหวี่ยงลงกองกับพื้น ตัวเล็กอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ผิวขาวเนียนหน้าอกตึงเนินคล้ายภูเขา ขนสามเหลี่ยมปกคลุมเนินโหนกกลีบอูมสวยงาม
เขาอดที่จะกลืนน้ำลายไม่ได้
ใบหน้าหล่อเหลาทำท่าคล้ายหิวโหยพลางพุ่งไปขึ้นคร่อม ใช้สองมือจับแผ่นหลังดันจนทรวงอกแอ่นขึ้นมา เขารีบตะปบดูดเม็ดนมสีชมพูตั้งชูชันพร้อมกับเรียวลิ้นหมุนวนเป็นเกลียวคลื่นยิ่งทำให้ความเสียวสะท้าน
"งื้อออ~อะ~อาจารย์" แม้จะครวญครางอย่างไม่ลืมตา แต่คำพูดก็ยังแน่นหนักรู้ว่าเป็นใคร
"ทำไม..เสียวใช่ไหม ของฉันมันแข็งจนแทบจะฟาดทะลุกำแพงได้ อ๊าห์ ใช้ปากให้หน่อยสิ"
"มะ ไม่เอาคนลามก ฮึกกก คนลามกที่สุด"
"เธอเป็นคนโทรมาหาฉันเองนะ แถมยังบอกให้อยู่ด้วยจะจ่ายห้าพัน"
"หนูแค่จะให้ดื่มเป็นเพื่อน! อือออ~"
"ไม่สนใจแล้ว ตอนนี้จะเอาอะไรมาฉุดห้ามคงไม่ทัน"
เชนจ้องมองใบหน้าสวยหวาน แม้ทรงผมจะแปลกประหลาด แต่เรียกได้ว่าความซนความแสบเป็นที่น่าจดจำ เขาพุ่งประกบจูบดูดปาก มือเริ่มลูบไล้บนแผ่นหน้าท้องแบนราบพร้อมจับเอวคอดที่แอ่นซ้ายขวาเมื่อถูกเรียวลิ้นของเขาเล่นงานจากการแลกดื่มกลืนน้ำลาย
อ๊าาาส์!!
ครั้งนี้เขาใช้นิ้วชี้ยาวสอดแทรกกลีบอูม ภายในร้อนแถมยังมีน้ำเมือกใสกำลังปริ่ม เพียงแค่นิ้วเดียวก็ทำสาวน้อยดิ้นพล่าน ก่อนที่จะถูกเขากะซวกพลางเกร็งข้อแขนสะบัดน้ำสีใสพุ่งกระฉูดคล้ายฉี่ออกมา
เชนกระตุกยิ้มก่อนที่เขาจะเริ่มวาดลีลา
จมูกโด่งถูกไถไล้เลื้อยตั้งแต่ริมซอกคอจนถึงหลุมสะดือลึก ใช่เพียงสูดดมแต่กลับใช้ลิ้นเลียหน้าท้องจนเสียววูบวาบ ตัวเล็กแอ่นหน้าแอ่นหลัง พร้อมขบเม้มริมฝีปาก ความเสียวที่ไม่อาจต้านทานสร้างไฟราคะปะทุอย่างร้อนแรง
เช้าวันต่อมา
"ซี้ดดด โอ๊ยยย" แสงแดดเล็ดลอดผ่านม่านริมระเบียง สกาวตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงโอดครวญ
"ฟื้นแล้วเหรอ.."
"หนูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะเนี่ย?!"
"เหอะ ยังจะมาถามอีก โทรหาฉันให้ไปรับ พอมาถึงก็สร้างปัญหา"
"ส..สร้างปัญหาอะไรหรือคะ"
"อ้วกแตกน่ะสิ!! ถ้าดื่มแล้วไม่รู้ลิมิตทีหลังไม่ต้องดื่ม"
สกาวสะดุ้งโหยงเมื่อเชนตวาด ก่อนที่ทั้งคู่จะรีบเร่งเปลี่ยนเสื้อผ้า เนื่องจากว่าวันนี้มีกิจกรรมของสถาบัน เชนไปส่งสกาวที่อพาร์ตเมนต์แล้วตรงดิ่งไปทำงาน
สถาบันสอนภาษา
"มึงมาสายเพราะเมาเนี่ยนะ?" ดาวส่งคำถาม
"ก็ใช่น่ะสิ กูมีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อย"
"แล้วข่าวลือที่เขาพูดถึงมึงล่ะ ว่าไง.."
"ข่าวลืออะไรอีกวะ"
"ก็ที่บอกว่ามึงไปอ่อยอาจารย์เชนไง"
"ไร้สาระคนอย่างกูไม่ทำอะไรแบบนั้นอยู่แล้วจ้ะ!"
ทิ้งท้ายเสียงดังลั่นจนทุกคนหันขวับมามอง สกาวจงใจให้นักศึกษาคนอื่นที่กำลังติฉินนินทานั้นได้ยิน
เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาทุกคนเปลี่ยนโฟกัสทันที อาจารย์เชนสองมือล้วงกระเป๋าพร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาตรงดิ่งมายังที่นั่งของสกาว
"ฉันมาทวงเงินห้าพันบาทของเมื่อคืนนี้" เขาพูดเสียงเรียบ
"เงินห้าพันบาทอะไรกันคะ.."
"นี่เธอจำอะไรไม่ได้อีกแล้วเหรอ?!"
"ถ้าบอกว่าใช่อย่าโกรธนะคะ แฮ่"
"เธอโทรให้ฉันไปหา พร้อมเสนอราคาห้าพันบาทให้อยู่กับเธอสองชั่วโมง จำได้หรือยัง"
ใช่เพียงแค่ตกใจคำพูดของอาจารย์ แต่นักศึกษาทุกคนหูตั้งรีบจดจ้องพร้อมกับข่าวลือระลอกใหม่อีกครั้ง ดาวซึ่งเป็นเพื่อนสนิทแน่นิ่งมองทั้งคู่สลับกันไปมา ก่อนที่เสียงของสกาวจะพูดแผ่วพร้อมนั่งก้มหน้า "ดันมาร้อนเงินอะไรตอนนี้วะอาจารย์เชน!!"
- ผู้เขียน
