บทที่4. ลวนลาม [เมาแล้วเรียกหาอาจารย์]
904 คำ
สรุปก็หาของชิ้นนั้นไม่เจอ สกาวรีบสั่งให้เชนกลับไปเพราะกลัวว่าพี่สาวจะมาเจอ
เวลาผ่านไปไม่นานเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น
"ทำไมวันนี้พี่เมย์เลิกงานไวจัง" ตอนนี้บนใบหน้าร้อนชาเพียงแค่หันหลังพี่สาวคงเดินสวนทางกับอาจารย์เชน "ไหนพี่เมย์บอกว่าจะกลับดึกไงคะ"
"พี่เคลียร์งานเสร็จไวก็เลยกลับก่อน"
"กินข้าวกินปลามาหรือยังเดี๋ยวหนูไปซื้อให้"
"พี่สั่งกับข้าวเจ๊ไฝเอาไว้แล้วเดี๋ยวออกไปเอง ว่าแต่เราเถอะ เป็นยังไงบ้างไปเรียนสนุกไหม"
"อยากลาออกซะวันนี้เดี๋ยวนี้เลยล่ะค่ะ"
เมื่อครุ่นคิดถึงเรื่องที่ผิดพลาด ทำให้สกาวแทบไม่อยากมองหน้าใคร เธอรีบอาบน้ำเปลี่ยนชุดเสื้อผ้าเปิดจอโทรศัพท์มือถือเพื่อคุยกับเพื่อนสนิท สักพักหลังจากพี่สาวออกไปกินข้าว เสียงประตูก็เปิดออกอีกครั้ง
ควับ
"คิดถึงจังเลยครับ" น้ำเสียงไม่คุ้นหูพูดแถมพุ่งพรวดมากอดสกาว แม้พยายามดิ้นแต่ก็ไม่หลุดพ้น
"ปะ ปล่อยนะคะ อะไรกันเนี่ย!!"
"อ้าววว นึกว่าน้องเมย์"
"ไม่ใช่สักหน่อย หนูชื่อสกาวค่ะเป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่เมย์ แต่ตอนนี้คุณปล่อยหนูก่อนสิคะ"
"ขอโทษครับ"
ทันทีที่หันไปปะทะสายตา แม้หน้าตาจะไม่ได้หล่อเหลามากมายแต่ก็พอไปวัดไปวาได้ สกาวไม่ชอบสายตาหื่นกระหายนี้แม้แต่น้อย
แกร๊ก
"ทำไมมาถึงเร็วจังเลยพี่แซม" เมย์เอ่ยทักผู้ชายที่ยืนข้างน้องสาว "ก็เมย์บอกแล้วไงว่าจะลงไปซื้อข้าว"
"จริงด้วยพี่ลืมไปซะสนิทเลย"
"แล้วมาถึงนานหรือยัง"
"เพิ่งมาถึงก่อนหน้านี้เอง ซื้ออะไรมาเยอะแยะ"
"ก็ซื้อเผื่อแซมด้วยนั่นแหละ อีกอย่างก็ซื้อเผื่อน้องสาวด้วย รู้จักกันแล้วหรือยัง..สกาวคนนี้แซมแฟนพี่นะ"
สกาวยกมือไหว้อย่างไม่ชอบใจ ทั้งที่รู้ก่อนหน้าแต่แกล้งว่าลืมหรือเปล่า? การกระทำลวนลามเมื่อกี้ยังทำให้รู้สึกแคลงใจ แต่ช่วงนี้สกาวไม่อยากมีปัญหากับใครจึงปล่อยวาง
ครืนนน ครืนนน
"ได้ค่ะหัวหน้าเดี๋ยวหนูจะรีบกลับไปดูแฟ้มงานที่บริษัทให้นะคะ รบกวนรอสักครู่ค่ะ" โทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะ หลังจากที่กินข้าวเสร็จเมย์คว้ากุญแจรถมอเตอร์ไซค์เพื่อจะเดินทางไปยังบริษัทเนื่องจากเกิดปัญหา เหลือเพียงสกาวกับแซม
"ได้ยินดาวเล่าให้ฟังว่าสกาวอยู่กับยายที่บ้านนอกมาก่อนใช่ไหมครับ" เขาเป็นฝ่ายเอ่ยถาม
"ใช่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"เปล่าหรอกครับ เด็กบ้านนอกนึกว่าจะใส่ซื่อ แต่ดูลักษณะน้องแล้ว..เป็นคนที่ตามเกมคนทัน"
"แล้วมันทำไมหรือคะ"
"ก็ไม่ทำไมหรอกครับ เมย์จะได้ไม่เป็นห่วงมาก"
"คนที่พี่เมย์ควรเป็นห่วงคงไม่ใช่หนูหรอกค่ะ"
สกาวพูดพร้อมทำปากคว่ำ เธอแสดงกิริยาไม่ชอบใจตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเจอกัน แต่อีกฝ่ายกลับแน่นิ่งพร้อมกระตุกรอยยิ้มอย่างชอบใจ
"เรามาดื่มเบียร์กันดีไหมครับ ถือว่าทำความรู้จักแถมบรรยากาศตอนนี้ก็น่าอึดอัด" ไม่พูดเปล่าแซมลุกไปยังตู้เย็นซึ่งมีเบียร์กระป๋องติดเอาไว้ "คนละกระป๋องพอดีเลยครับ อะ ของน้อง"
"ปกติหนูไม่ดื่มกัยคนแปลกหน้านะคะ"
"พี่ไม่ได้เป็นคนแปลกหน้าสักหน่อย พี่เป็นแฟนของเมย์ เทียบเท่ากับเป็นพี่เขยของน้องสกาวไง"
"ยังไม่ได้แต่งงานถ้าจะให้เรียกพี่เขยก็..กระดากปาก"
"ได้ยินมาว่าน้องสกาวปากร้ายแต่ใจดี วันนี้เพิ่งได้ยินกับหูเป็นคนที่ปากดีจริงๆ ฮ่าๆ"
ไม่รู้ว่าหลอกด่าหรืออะไร แต่สกาวไม่ชอบใจแม้เขาจะสุภาพต่างจากตอนแรก
มือเรียวเปิดกระป๋องยกดื่มเบียร์จนหมดภายในเวลารวดเร็ว อาจจะเพราะหลายเรื่องที่ประเดประดังเข้ามาทำให้รู้สึกเครียด
หมับ
"สาวบ้านนอกแต่ผิวพรรณดีจัง" แซมเอ่ยชมพร้อมมือจับเรียวขา
"พี่เมาหรือเปล่าเนี่ยเอามือออกไปนะ"
"ขอโทษทีครับ ก็เห็นว่าน้องสกาวผิวสวยมาก"
"ต่อให้พี่จะเห็นผู้หญิงคนไหนผิวสวย ก็ไม่ควรมาแตะสัมผัส พี่มีแฟนแล้วนะคะ"
"ถ้าเกิดว่าพี่ไม่มีแฟน..น้องสกาวจะชอบพี่ไหมล่ะ"
"ไม่ค่ะหนูไม่ชอบผู้ชายแบบนี้ ลวนลามคนอื่นจังหวะที่มีโอกาสทีเผลอตลอด!!"
ทั้งสองคนโต้ตอบกันทางอารมณ์แต่ไม่ได้รุนแรงหรือเกิดการปะทะ สักพักเมย์ก็กลับเข้ามาบรรยากาศทุกอย่างกลายเป็นปกติเขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"หนูขอออกไปข้างนอกนะคะอาจจะกลับดึก" สกาวหงุดหงิดเธอคว้าเสื้อคลุมแล้วเดินจ้ำอ้าวออกไป
ตึก ตึก ตึก
หลังจากเดินเรียบไหล่ทาง ขณะเดียวกันก็แวะซื้อเบียร์ใส่ถุงหลายกระป๋องนั่งอยู่ตรงริมสะพานกระดกดื่มจนหมดทุกหยาดหยด ตอนนี้สภาพเมาแอ๋โลกหมุนวนยืนขึ้นก็เซแทบจะล้ม
"เธอเรียกฉันมาทำไม.." น้ำเสียงคุ้นหูตรงดิ่งเข้ามา "ไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหนเนี่ย?"
"อาจารย์เชนมาแล้ววว!!"
- ผู้เขียน
