บทที่3.ส่งกลับ[หึง?!]
1056 คำ
ยังไม่ทันให้หายงงหรือหายตกใจ เพื่อนสนิทอย่างดาวก็เดินมาพร้อมกับน้ำอัดลมสองแก้ว จ้องมองอาจารย์ชายหนุ่มรูปหล่อไม่วางตา
"สวัสดีค่ะ" เสียงดาวนอบน้อมยกมือไหว้
"นักศึกษาใหม่สินะ ฉันชื่อเชน เป็นอาจารย์ประจำวิชาที่พวกเธอน่าจะได้เรียนทุกวัน"
"กับอาจารย์คนหล่อทุกวันเลยหรือคะ กรี๊ดดด"
"ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวก่อน"
"ว่าแต่อีสกาวมันไม่ได้ทำอะไรให้อาจารย์ใช่ไหมคะ..ถึงว่ามันจะดูแรดๆ แต่มันนิสัยดีนะคะ"
เขาไม่ตอบเพียงแค่ส่งยิ้มพยักหน้าให้แล้วเดินจากไป ดาวรีบมานั่งข้างเพื่อนจ้องมองแผ่นหลังหนาปึกที่ดูดีทุกระเบียบนิ้ว
"อาจารย์มาคุยกับมึงด้วย?! เขามาถามอะไร" ดาวตื่นเต้นแต่มองเห็นสีหน้าเพื่อนซีดเผือด "มึงป่วยหรือเปล่าเนี่ย"
"หนักกว่าป่วยอีกมึง"
"แล้วที่กูถามล่ะ..อาจารย์มาคุยอะไรกับมึง"
"ก็ไม่มีอะไร ไม่มีอะไรเลยจริงๆ"
"มึงร้อนตัวนะเนี่ย มีอะไรไม่บอกกูปะ"
"กูบอกว่าไม่มีก็ไม่มีสิ! อีนี่รบเร้า"
เคราะห์ซ้ำกรรมซัด เข้าเรียนช่วงคาบบ่ายกลายเป็นอาจารย์เชนที่มาสอน สกาวกับดาวเลือกนั่งอยู่หลังห้องสายตาทุกคนจับจ้องเนื่องจากทรงผมประหลาดนั่น
"มึงมีเงินแล้วเราไปเปลี่ยนทรงผมกันไหมหรือมึงจะใส่วิกก็ได้" เสียงดาวกระซิบ
"แล้วทำไมกูต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อคนที่ไม่ชอบกูด้วยล่ะ? หรือมึงจะลืมกำพืดตัวเอง"
"กำพืดกูไม่ลืมหรอก แต่มึงเคยได้ยินไหมว่า เข้าเมืองตาหลิ่วก็ต้องหลิ่วตาตาม"
"ตาใครตามันสิเกี่ยวอะไรกับกู"
"โอ๊ยยยย! มันเป็นสำนวนเปรียบเปรย ยิ่งเรียนยิ่งโง่ มึงกับกูเราไปไถนาดีกว่าไหม แทนควาย"
ทั้งคู่ถกเถียงกันโดยที่ไม่รู้ว่าอาจารย์เชนถือไม้เรียวเข้ามาในคาบวิชา ทุกคนต่างเอี้ยวหลังมองจนกระทั่งสกาวแน่นิ่งจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่ยืนอยู่ตรงหน้าข้างฟิวเจอร์บอร์ดกระดาน
"วิชาเรียนก็ควรจะเรียน ถ้าอยากจะพูดคุยกันกรุณาออกไปนอกห้อง" อาจารย์เชนพูดเสียงเรียบ "นำหนังสือขึ้นมาเปิดหน้าสอง กรุณาอ่านแล้วเขียนรายงานมาส่ง ผมอยากทราบว่านักศึกษาทุกคนมีประสิทธิภาพมากน้อยแค่ไหน"
ทุกคนต่างตั้งใจ เวลาผ่านไปจนหมดคาบวิชา
"มึงฝากกูส่งงานไหม" ดาวเก็บของพร้อมที่จะกลับบ้าน "มึงเขียนได้กี่หน้าแล้วล่ะ"
"ห้า..."
"ห้าหน้าเยอะแล้วนะ เดี๋ยวกูไปส่งให้"
"ห้าบรรทัด"
"อีสกาว!!!"
เพราะดาวอาศัยอยู่บ้านญาติจึงต้องรีบกลับไปช่วยเหลืองาน ขณะเดียวกันสกาวกลายเป็นคนที่อยู่ในห้องคนสุดท้ายเนื่องจากเขียนรายงานไม่เสร็จ
นักศึกษาทยอยพากันกลับ สักพักอาจารย์เชนก็เดินเข้ามาเพื่อจะเก็บอุปกรณ์การเรียนการสอน
"ฉันให้เขียนงานส่งชาตินี้ไม่ใช่ชาติหน้า" น้ำเสียงของเขานุ่มลึกแต่กดดัน "ชื่อเธอก็แปลกดีนะ..สกาว ดูเธอไม่ค่อยเต็มบาท หรือเหมาะสมกับชื่อว่าดมกาวมากกว่า"
"ถ้าขืนอาจารย์ยังแซะหนูไม่เลิก สงสัยได้ส่งงานชาติหน้า ชาตินี้ขอติดเอฟก่อนได้ไหมคะ"
"ถ้าไม่เสียดายเงินค่าเทอม เธอจะเรียนสักสิบปีก็ได้นะ ดูจากการประเมินแล้ว ท่าทางจะรอดยาก"
"เห็นหล่อๆ เงียบๆ ปากแจ๋วเหมือนกันนะคะ"
"แต่ก็ปากไม่จัดเท่าเธอหรอกมั้ง หึ"
คล้ายเป็นไม้เบื่อไม้เมา อยู่ใกล้กันมีอันต้องถกเถียงเรื่องราว เชนตัดสินใจนั่งอยู่บนโต๊ะเพื่อรอนักศึกษาอย่างสกาวให้ส่งงานจนเสร็จเรียบร้อยเสียก่อน
ลานจอดรถ
"ทำไมอาจารย์ต้องไปส่งกลับด้วย" สกาวบ่น
"ก็ฉันบอกแล้วไงว่าจะเอาของที่เธอเอาไปคืนมา"
"แค่ถุงยางอนามัย..ซื้อใหม่ไม่ได้หรือไงคะ! กี่บาทเดี๋ยวหนูออกเงินให้ก็ได้"
"อย่ามาทำตัวอวดร่ำอวดรวยแถวนี้ เด็กที่ใช้เงินพ่อแม่อยู่ไม่ควรพูดจาเสียดสีหรือทำเหมือนเงินเป็นเพียงเศษกระดาษ"
"ถ้าอย่างนั้นอาจารย์คนรวยก็ไปซื้อเอาใหม่สิคะ"
"ความร่ำรวยไม่ใช่ข้ออ้างที่เอาไว้ใช้เอาเปรียบใคร"
"โอ๊ยยยย บ้าตาย!"
สาวน้อยตัดสินใจขึ้นรถหรูราคาแพง แต่เนื่องจากพี่สาวทำงานถึงดึกดื่น เธอจึงไม่กลัวที่จะถูกจับได้เรื่องพาผู้ชายเข้าห้อง
แกร๊ก
"รวยแต่อยู่อะพาร์ตเมนต์?" อาจารย์เชนมองไปโดยรอบ "นึกว่าจะอยู่คอนโดหรูหราเสียอีก"
"หนูเพิ่งเข้ามาอยู่เมืองกรุงก็เลยมาอยู่กับญาติ"
"อ๋อออ เด็กบ้านนอกใจแตกนี่เอง"
"ทีหลังถ้าจะด่าเขียนใส่กระดาษมาให้หนูนะคะ"
"ทำไม..."
"ถือว่าฝึกอ่านภาษาไทยไปด้วยไง! ด่าเก่ง!"
คำพูดของเธอเผลอทำให้เชนอมยิ้ม
สกาวรีบค้นกระเป๋าในตู้เสื้อผ้า แต่กลับจำเรื่องราวคืนนั้นไม่ได้เลยแม้แต่สักนิดเดียว
เวลาผ่านไปสิบห้านาที
"หนูหาไม่เจอค่ะ ซื้อใหม่เถอะนะ" น้ำเสียงเหนื่อยกล้าพูดพลางซัดตัวนั่ง
"มันยังเหลืออีกตั้งหนึ่งอัน"
"ยังไงอาจารย์คงต้องได้ใช้อยู่ดี ซื้อใหม่ไปเลยค่ะ"
"ฉันจะเอาไว้ใช้กับใครล่ะ..หรือว่าใช้กับเธอดี"
"หยุดพูดเลยนะคะ! แล้วช่วยลืมเรื่องนั้นด้วย"
"เธอเป็นคนที่อดทนแถมยังเหนื่อยยาก เอาเสร็จไปตั้งสองรอบยังจะมีแรงให้เอาต่อ ดีที่วันนั้นฉันเมาเราก็เลยจบแค่นั้น มาลองวันที่ฉันไม่ดื่มเหล้าดูไหม"
สกาวตาโตไม่คิดว่าอาจารย์อย่างเขาจะพูดเรื่องอย่างว่าออกมาจากปากไม่แม้แต่อาย
สาวน้อยลุกยืนใช้มือกอดอกพูดย้ำคำ "ถ้าลีลาของอาจารย์ดีเลิศเลอหนูก็คงไม่ลืมหรอกค่ะ เอาเวลาที่พูดเรื่องลามกไปจีบสาวสวยในสถาบันเถอะนะคะ เห็นมองกันเกรียวกราว"
"ได้กันแค่ครั้งเดียวเธอหึงฉันแล้ว?"
"ปะ เปล่า!!!!"
- ผู้เขียน
