เพียงไม่นานผู้อำนวยการเดินเข้ามาสมทบ ตอนนี้ชายหนุ่มรุ่นพี่หน้างอแล้วจึงยอมเดินเลี่ยงออกไปเก็บซากโทรศัพท์ที่ใช้ไม่ได้กลับบ้าน
ห้องผู้อำนวยการ
"เธอสองคนก่อปัญหาอีกแล้วนะ" ค็อปจิบกาแฟ สกาวโต้
"หนูไม่ได้เริ่มก่อนนะคะผู้อำนวยการ"
"สกาว..ชื่อเธอก็แปลก ทรงผมก็แปลก"
"มันหมดยุคที่เราจะบูลลี่กันแล้วนะคะ หนูจะทำผมลากไทรยาวไปถึงปากซอยใครก็ไม่มีสิทธิ์ห้าม"
"เรื่องนั้นฉันรู้อยู่แล้ว แต่เพราะอารมณ์ของเธอต่างหาก ที่มันแปลกประหลาด"
"ผู้อำนวยการหมายความว่ายังไง"
"ผู้ชายมีไม่รู้กี่คนเธอยังไปต่อล้อต่อเถียง สมมุติว่าอยู่ในซอยเปลี่ยวไม่มีใคร เธออาจจะถูกซ้อมหรือไม่ก็ถูกลากไปทำอะไรสักอย่าง หัดสงบปากสงบคำสะบ้าง"
เชนเองก็นั่งอยู่ตรงโซฟาเพื่อฟังสถานการณ์ ผู้อำนวยการ ค็อป สั่งสอนอีกทั้งยังตำหนิการกระทำ ก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับบ้าน
ป้ายโดยสาร
"มึงโกรธกูใช่ไหมสกาว" ดาวพูดเสียงอ่อนมองหน้าเพื่อนที่เงียบขรึมกว่า
