บาปบุญยังดีที่ภารโรงขึ้นมาตรวจเช็กความเรียบร้อยจึงไขประตูห้องสมุดให้ทั้งคู่ออกมา ตลอดระยะการเดินทาง สกาวบ่นอาจารย์เชนจนเขาไม่อยากตอบกลับให้เป็นปัญหา
เมื่อส่งถึงกลับคอนโดก็แยกย้ายกัน
จนกระทั่งเช้าวันต่อมา
"ช่วงนี้มึงดูซึมจังเลยดาว" สกาวขมวดคิ้วจ้องมองใบหน้าเพื่อน "มีอะไรหรือเปล่า"
"ไม่มีอะไรหรอกกูคงเครียด"
"ถ้าเป็นเรื่องเงินมึงลืมไปได้เลยมีเมื่อไหร่ค่อยคืน"
"แบบนั้นไม่ดีหรอกกูเกรงใจ"
"เกรงใจทำไมกูก็มีแค่มึงเราเป็นเพื่อนสนิทกันนะ"
"ข..ขอบใจนะ"
ยิ่งสกาวพูดตอกย้ำทำให้ดาวรู้สึกเจ็บปวด กลัวว่าความลับจะทำให้เพื่อนสนิทผิดหวัง แต่ตอนนี้ก็คงทำได้เพียงตามน้ำ ไม่ว่าอีกฝ่ายจะบังคับอะไรก็ต้องยอมทำตาม เวลาเรียนผ่านไปจน พักเที่ยง
"สวัสดีพวกสก๊อย" เป็นรุ่นพี่สาวสวยแฟนของโหน่งเดินเข้ามาพร้อมพรรคพวกหลายคน สกาวยืนขึ้นแล้วตอบโต้กลับ
"มีอะไรเหรอคะ..ถ้าเป็นสก๊อยแล้วมันหนักหัวใคร ก็ถอดหัวเหลือแต่ไส้ไปก
