๕๐
"...มีอะไรหรือเปล่าคะ" เสียงจากทางด้านหลังส่งผลให้คนที่พึ่งจะละโทรศัพท์ออกจากหูหันขวับ
รชานนท์แทบทำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นกระต่ายยืนมองเขาอยู่ สีหน้าที่แม้จะมีความงัวเงียหลงเหลืออยู่บ้าง แต่เขาไม่แน่ใจเลย ไม่รู้ว่าเธอได้ยินอะไรไปบ้าง และมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีนักหากเธอได้ยินและเผลอคิดอะไรไปเองต่างๆ นานา ในเรื่องที่เขาและพี่ชายพี่จะคุยกัน
"ต่ายเข้ามารบกวนหรือเปล่าคะ" กระต่ายเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอึดอัด มันเป็นเพราะเขาไม่ได้ตอบเธอในทันที ซ้ำยังมีสีหน้าลังเลในตอนที่ถูกถามอีกต่างหาก
"เปล่าครับ ไม่ใช่แบบนั้น" รชานนท์รั้งร่างแบบบางเข้าสู่อ้อมกอดทันที
"พี่นินน่ะที่โทรมา มีเรื่องน่ะ" คนตัวเล็กในอ้อมกอดเงยหน้ามองทันที
ลึกๆ แล้วเธอได้ยินในสิ่งที่เขาพูด แต่การเงียบและรอให้อีกฝ่ายพูดทุกอย่างออกมาเองคือสิ่งที่เธอเลือกทำ
รชานนท์ประคองร่างเล็กกลับมาที่เตียงอย่างเก่า เขาเป็นฝ่ายหย่อนสะโพกลงนั่งตามด้
