๕๘ ภายในห้องชุดของเพนต์เฮาส์หรูใจกลางเมือง เสียงทีวีจอยักษ์กำลังนำเสนอรายการตามช่วงเวลา รชานนท์นั่งไขว้ห้าง มองสิ่งที่อยู่บนนั้นและเผลอครุ่นคิดว่าควรปรับเปลี่ยนและแก้ไขตรงไหนเพิ่มเติมหรือเปล่า แน่นอนว่า การที่เขาจะกลับไปทำงานเหมือนเดิม หมายความว่าเขาพร้อมที่จะทุ่มเทและพัฒนาทุกอย่างให้ดีกว่าเดิม "...ต่ายเสร็จแล้วค่ะ" เสียงหวานจากอีกด้านส่งผลให้ใบหน้าหล่อเหลาหันขวับ แต่แล้วหัวคิ้วก็ต้องขมวดเข้าหากันเมื่อสายตาพลันประสานเข้ากับความขาวผ่องของผิวกายที่ถูกปราการห่อหุ้มน้อยมากเกินไป "ชุดนี้?" "อ๋อ...ค่ะ ชุดนี้" คนตัวโตเงียบไปทันที "เป็นอะไรรึเปล่าคะ ไม่โอเคเหรอ?" "ไม่มากไปหน่อยเหรอ?" เขามองสบตาเธอ กระต่ายเลยจำต้องก้มมองตัวเอง "ปกติก็แต่งแบบนี้" "ปกติ?" คนตัวโตทวนคำนั้นออกมาเบาๆ พลางช้อนสายตาขึ้นกวาดมองสีสันบนใบหน้าขาวผ่อง เป๊ะทุกอย่าง ปัดแก้ม กรีดตา ยิ่งเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่... "ตอนแร