“ยุวธิดานะเหรอ” เขาเลิกคิ้วขึ้นถามก่อนจะนึกออก วันนั้นเดินชนกันที่ตลาด เขาให้คนไปสืบเรื่องยุวธิดาเรียบร้อยแล้ว จึงรู้ว่าเป็นลูกเต้าเหล่าใคร คิดว่าจะไปทำความรู้จักให้ดีกว่านี้เสียหน่อย
“ครับ” เสียงเจ้าดำ สุนัขที่โขมพัตถ์เลี้ยงเอาไว้เห่าเสียงดัง มันโหมเข้าใส่โจรร้ายที่ลอบเข้ามาทางหลังบ้านในตอนกลางคืน แค่เห็นเงาตะคุ่มๆ มันก็เห่าไม่หยุด
โขมพัตถ์คว้าปืนลูกซองออกมาแอบอยู่มุมหนึ่งของบ้าน เขาเห็นว่ามีผู้บุกรุกเลยยิงไล่มันไป แต่ไม่ให้โดนตัวและไม่ยิงขึ้นฟ้า เพราะกลัวกระสุนจะไปตกโดนคนอื่นเข้า
เจ้าดำปลอดภัย จากการช่วยเหลือของเจ้านาย เพราะผู้บุกรุกทำท่าจะยิงสุนัขแสนรู้ตัวนั้นให้ตายเสีย
เจ้าดำวิ่งมาหาเจ้านายที่เดินออกมาจากที่หลบซ่อน มันกระดิกหาง เงยหน้าขึ้นมองเหมือนฟ้องว่ามีผู้บุกรุก
“ดีมากเจ้าดำ มันไปแล้วล่ะ” เขาโยกศีรษะมันไปมา การเลี้ยงสุนัขเฝ้าบ้านนั้นเป็นสิ่งที่คนในชนบททำกันทุกบ้านเพราะพอมีผ
