“ได้ครับคุณหมอ ผมฝากด้วยนะครับ” เจ้าดำพ้นขีดอันตรายแล้ว ที่สำคัญก็อยู่ใกล้หมอ เขาก็วางใจ
“เจ้าดำปลอดภัยแล้วนะคะพี่ไข่” เธอบีบมือเขา โขมพัตถ์ขับรถกลับบ้านเพราะนัดเพื่อนเอาไว้ เพื่อนยังอยู่ที่บ้านของเขา เก็บหลักฐานบางส่วน เขาจึงต้องรีบกลับบ้าน
เอี๊ยด!!! เสียงเบรกรถสนั่นไปทั่วบริเวณเมื่อมีรถคันหนึ่งมาขวางทางเอาไว้ โขมพัตถ์เบรกหัวทิ่ม ยุวธิดากรีดร้องอย่างตกใจ มีชายฉกรรจ์หลายคนมาขวางทางเอาไว้ มันเอาปืนมาเคาะกระจกรถ ก่อนจะบังคับให้เขากับเธอลงไป
“โอ๊ย!” ยุวธิดาร้องอย่างตกใจเมื่อโดนผลักเข้าไปในโรงงานร้างริมภูเขา ตรงนี้เป็นโรงงานรับซื้อน้ำยางพาราที่ร้างไปแล้วเพราะเศรษฐกิจตกต่ำ คนจึงหันไปทำอาชีพอื่นเสริมมากกว่ากรีดยาง
“แส่นักนะมึง!”
“จับพวกเรามาที่โรงงานร้างนี้ทำไม” ยุวธิดาเอ่ยถาม มองอย่างระแวดระวัง โขมพัตถ์กางแขนปกป้องเธอไม่ให้พวกมันเข้ามาแตะเนื้อต้องตัว ได้อีก
“จับมึงมาฆ่าไง แต่ว่าที่เมียมึง
