ตอนที่ 13 ของขวัญวันเกิด
1021 คำ
“ชู้คนนั้นน่ะเหรอ?”
“ดินเป็นเพื่อนแก้วค่ะ”
เธอเกลียดคำว่า ‘ชู้’ มากที่สุด
จากอารมณ์ที่คงที่เปลี่ยนไปทั้งลูกแก้วและสีหราช เธอคิดว่าเราสองคนจะไม่มีวันพูดคุยดีกันได้ในชีวิตนี้ และดูท่าอีกฝ่ายอยากจะก่อสงครามกับเธอมากเหลือเกิน เพราะสีหราชเอาแต่จ้องหน้าเธอ นัยน์ตาของเขาฉายความคุกรุ่นไม่ปิดบัง
“ฉันไม่ให้ไป”
เขาตอบออกมาเสียงแข็ง ลูกแก้วได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจเล็กน้อย ทว่าคำตอบของเขาไม่ได้ทำให้เธอแปลกใจเท่าไร หญิงสาวไม่โต้ตอบอะไร เธอหันมองนอกหน้าต่างอีกครั้ง ไม่สนใจเลยว่าคนข้างกายกำลังมีอารมณ์แบบไหน
เมื่อถึงเพนท์เฮ้าส์ ลูกแก้วเดินนำเข้าไปเป็นคนแรก หญิงสาวมุ่งตรงไปยังห้องนอนของตัวเองเพื่อที่จะเอาของไปเก็บและออกมาทำกับข้าวมื้อเย็น ทว่ายังไม่ทันถึงห้องของตัวเอง ถุงน้ำหอมที่เธอถืออยู่ก็ถูกกระชากจากคนด้านหลัง
ลูกแก้วหันขวับไปมองอีกฝ่ายทันที ก็เห็นสีหราชถือวิสาสะเปิดถุงน้ำหอมของเธอ ทำให้ลูกแก้วตรงปรี่เข้าไปแย่งของตัวเองคืนมา
“ทำอะไรของคุณ!”
“น้ำหอมงั้นเหรอ...ยี่ห้อแพงซะด้วย”
“เอาของแก้วคืนมานะคะ!”
“ใครซื้อให้?”
สีหราชทิ้งถุงกระดาษเปล่าลงพื้นก่อนจะชูขวดน้ำหอมขึ้นจนสุดแขน คนตัวเล็กกว่าเอื้อมไม่ถึง เธอจ้องหน้าเขาอย่างโกรธเกลียด
“แก้วซื้อเอง”
“มีปัญญาหรือไง ของแพงขนาดนี้”
“แก้วเก็บเงินซื้อเองจริง ๆ”
“ฉันไม่เชื่อ ไอ้แผ่นดินนั่นซื้อให้ใช่ไหม?”
สีหราชพูดออกไปตามที่ตัวเองคิด เขาเบี่ยงแขนหนีเพื่อไม่ให้เธอแย่งน้ำหอมไปได้ ลูกแก้วเห็นแบบนั้นก็กำสองมือแน่น ดวงตากลมแดงก่ำและสั่นไหวเพราะความโกรธและขาดสติจึงพูดออกไป
“ใช่ค่ะ ดินซื้อให้ แล้วคุณจะทำไม?”
“...”
“แบบนี้ใช่ไหมที่คุณอยากได้ยิน พอใจแล้วก็เอาคืนมาค่ะ”
ลูกแก้วเกลียดที่สีหราชคอยแต่หาเรื่องเธอ ตั้งแต่ในรถแล้ว คิดดูว่าเป็นใครจะไม่โมโห มากล่าวหาว่าเธอกับแผ่นดินเป็นชู้กัน ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาพูดแบบนั้น อีกฝ่ายพูดออกมาหน้าตาเฉยไม่นึกถึงใจคนฟัง พยายามยัดเหยียดอยู่ได้เธอก็จะสนองให้
ทว่าสีหราชไม่คิดว่าที่ลูกแก้วพูดออกมาคือเธอประชด เขาดันเชื่อซะอย่างนั้น ชายหนุ่มกัดกรามแน่น เลือดในกายซูบฉีดในฉับพลัน ร่างสูงเดินไปทางห้องครัวทันที ในมือของเขาถือขวดน้ำหอมของเธออยู่ด้วย ลูกแก้วเห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งตามไป เธอเบิกตากว้างเมื่ออีกฝ่ายหยิบถุงขยะใบใหญ่และใส่ขวดน้ำหอมลงไปในถุงขยะ ก่อนเขาจะจับปากถุงและฟาดมันลงพื้นอย่างรุนแรงจนเกิดเสียงสนั่น
เพล้ง!!!
“...!!”
ลูกแก้วยกมือปิดปากแน่น ดวงตาสั่นระริกเมื่อคิดว่าในถุงขยะ ขวดน้ำหอมของเธอคงแตกกระจายเรียบร้อยแล้ว สีหราชก็คิดเช่นนั้น และเมื่อเป็นไปตามที่ต้องเองต้องการเขาก็มัดปากถุงขยะ และโยนถุงทิ้งถังขยะอีกรอบ
“อยากได้นักก็ไปเก็บมาใช้...แล้วก็ระวังขวดมันบาดล่ะ”
เขาพูดด้วยรอยยิ้มร้ายกาจก่อนจะเดินผ่านร่างบางเพื่อเข้าห้องนอนของตัวเอง ลูกแก้วแทบเข่าอ่อน เธอวิ่งไปดูที่ถุงขยะและรีบเปิดปากถุงเพื่อดูของด้านในก็พบว่ามันแตกละเอียดแล้วจริง ๆ
จมูกร้อนเผ่าก่อนน้ำตาเม็ดใสจะไหลออกมา เธอร้องไห้จนน้ำตาอาบใบหน้าก่อนจะหันมองไปด้านหลังที่ไม่มีใครอยู่แล้ว
พลางคิดในใจว่าเธอเกลียดเขา เกลียดผู้ชายที่ชื่อสีหราช
เกลียดมากที่สุดในชีวิต
ร่างกำยำหายใจกระเพื่อมขึ้นลงเมื่อเข้าห้องนอนของตัวเอง เขาปิดประตูดังสนั่น ชายหนุ่มรู้ว่าสิ่งที่ทำโคตรจะรุนแรง แต่อารมณ์ของที่พุ่งทะยานถึงขีดสุดก็ยากที่จะดับลง
สีหราชต้องการเอาชนะลูกแก้ว และยิ่งเธอประชดเขาแบบนั้นก็ยิ่งทำให้ชายหนุ่มโมโหจนเลือดขึ้นหน้า เธอกล้าพูดออกมาว่าน้ำหอมขวดนั้นผู้ชายคนอื่นเป็นคนซื้อให้ เขาไม่รู้หรอกว่าเรื่องจริงหรือไม่จริง แต่ในเมื่อเธอกล้าพูดออกมาเองกับปากก็แปลว่าเธอไม่ได้สนใจว่าเขาจะคิดอย่างไร และความโมโหก็ทำเขาลงมือทำเรื่องรุนแรงลงไปและทำร้ายจิตใจของเธอ เพราะคิดว่าลูกแก้วต้องเจ็บใจให้เท่ากับที่ทำให้เขาเจ็บใจในตอนนั้น สีหราชเลือกที่จะไม่ยอมและเอาคืนอย่างสาสม
ร่างสูงเดินไปที่ลิ้นชักข้างเตียงนอน ก่อนจะเปิดลิ้นชักชั้นบนสุดและหยิบถุงกระดาษแบรนด์ดังที่ด้านในเป็นขวดน้ำหอม...เหมือนกับขวดที่เขาฟาดมันลงพื้นจนแตกละเอียดเมื่อกี้
เหมือนกันทุกอย่าง...
สีหราชซื้อมันมาเมื่อสองวันก่อนเพื่อจะให้ลูกแก้วเพราะเขารู้ว่าวันพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของเธอ เขาคิดไม่ออกว่าจะซื้ออะไรให้เธอดี จึงแอบเข้าไปในห้องของลูกแก้วเมื่อหลายวันก่อน ตอนที่เธอทำอาหารอยู่ในครัว จึงไปเห็นขวดที่น้ำหอมที่ใกล้จะหมดแล้วของอีกฝ่าย
สีหราชถ่ายรูปขวดเอาไว้และตัดสินใจซื้อน้ำหอมแบบเดิม กลิ่นเดิม จะเรียกได้ว่าซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดก็ได้ เขาตั้งใจจะให้เธอในวันพรุ่งนี้แต่ก็ยังไม่ได้คิดคำพูดหรือคิดวิธีการให้ที่ไม่น่าอายมากนัก
ทว่าเรื่องบ้านี่ดันเกิดขึ้นซะก่อน สีหราชถอนหายใจเสียงดัง เขาใส่น้ำหอมเข้าไปในลิ้นชักก่อนจะผลักปิดมันไว้อย่างเดิม
นัยน์ตาวูบไหวยากจะคาดเดา
- ผู้เขียน
