“...”
เขานึกออกแล้ว
หญิงสาวที่ชื่อเชอร์ เขาเคยเจอเธอที่นี่เมื่อหลายวันก่อน และวันนี้ก็เจอกันอีก สีหราชไม่ตอบคำถามเธอ
“ผมจะกลับแล้ว ปล่อยด้วย”
สายตาคมหลุบมองมือบางของเธอที่จับแขนของเขาเอาไว้ เชอร์อมยิ้มเล็กน้อย
“คุณดูไม่โอเคเลย ให้เชอร์ไปส่งไหมคะ?”
สีหราชถอนหายใจอย่างหงุดหงิด ก่อนเขาจะกระชากมือตัวเองออกจากมือของอีกฝ่าย เชอร์หน้าเสียเมื่อร่างสูงเดินหนีเธอไปแล้ว
สีหราชเดินออกมานอกร้านและตรงไปยังริมถนนทันทีเพื่อจะหาแท็กซี่ และรถแท็กซี่ว่างก็ขับผ่านพอดี เขาโบกรถและเปิดประตูเข้าไปนั่ง บอกสถานที่คือเพนท์เฮ้าส์ของตัวเองให้คนขับ แต่รถยังไม่ทันได้เคลื่อนไปข้างหน้า ประตูรถฝั่งข้าง ๆ เขาก็ถูกเปิดออกจากด้านนอก ผู้หญิงคนเดิมตามเข้ามา สีหราชหันมองอีกฝ่ายพลางขมวดคิ้วแน่น
“ให้เชอร์ไปส่งคุณเถอะนะคะ”
หญิงสาวที่ชื่อเชอร์ยังตามตื้อเขาไม่เลิก อีกฝ่ายนั่งข้างเขาในรถ และมองหน้าเขาด้วยสายตาออดอ้อน
“ไปด
