บ่วงเสน่หาเลขาบำเรอรัก

ค่าผ่าตัด...1

“ฟ้าฝากน้องพลอยด้วยนะคะป้าเจียม เสร็จธุระแล้วฟ้าจะรีบกลับมาทันทีเลยค่ะ” ลภิสราหันมาฝากฝังกับนางเจียมอีก

“ไม่ต้องห่วงไปทำธุระให้เรียบร้อยเถอะนะ ป้าจะดูแลน้องพลอยให้เอง” นางเจียมแตะที่ไหล่ของลภิสราเพื่อให้กำลังใจ

“ขอบคุณจริงๆ นะคะป้า” ลภิสราเอ่ยออกมาน้ำตาคลอเบ้า นางเจียมไม่ใช่ญาติ แต่นางก็ดีกับเธอเหลือเกิน จนเธอไม่รู้จะตอบแทนนางยังไงเลย

หลังจากที่ร่ำลากับบุตรสาวและนางเจียมเรียบร้อยแล้ว ลภิสราก็ขึ้นรถรับจ้างที่เธอนัดมารับ เพื่อจะเดินทางไปยังสถานีขนส่งประจำจังหวัด เธอไม่รู้เลยว่าการเดินทางไปครั้งนี้เธอจะต้องพบเจอกับอะไรบ้าง เธอได้แต่หวังให้เชนมีความเป็นคนอยู่บาง เขาะจะได้ยอมให้เธอยืมเงินมารักษาบุตรสาว

กรุงเทพมหานครที่เธอเคยอยู่เปลี่ยนไปมาก เวลาแค่ไม่กี่ปี มันทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปได้มากมายขนาดนี้เหรอ แล้วเชนล่ะ เขาจะมีครอบครัวหรือยัง เธอจะมาทำลายชีวิตเขาหรือเปล่า แต่ก็นั่นแหล่ะ เธอไม่ได้มาหาเขาเพราะว่าต้องการคืนดีหรืออยากได้เขากลับไป แต่เธอมาหาเขาแค่เพราะต้องการยืมเงิน มันน่าตลกจริงๆ ที่เธอต้องกลับมาหาคนที่เธอพยายามหนีทั้งชีวิต

ตอนนี้ลภิสรามายืนที่หน้าบริษัทของเขา ซึ่งมันก็คืออดีตบริษัทที่เธอเคยอยู่ที่นี่ในตำแหน่งเลขานุการของเขา เธอไม่แน่ใจว่าถ้าเธอก้าวเข้าไปในบริษัท จะยังมีใครจดจำเธอได้หรือไม่ เธอรู้สึกประหม่าเหลือเกิน แต่เพื่อเป้าหมายของเธอ ลภิสราจำเป็นต้องหน้าด้านเดินเข้าไปติดต่อ แม้ว่าจะหวั่นใจมากเท่าใดก็ตาม

เมื่อเธอแจ้งเจ้าหน้าที่แผนกประชาสัมพันธ์ว่ามาพบเชน เจ้าหน้าที่ก็แจ้งที่เลขาหน้าห้องของเชนให้ เพราะจำได้ว่าลภิสราเคยเป็นเลขาของเชน เพียงไม่นานเลขาของเชนก็แจ้งมาที่เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ ให้พาลภิสราขึ้นไปพบเชนที่ห้องทำงานของเขา

เจ้าหน้าประชาสัมพันธ์จึงเป็นคนพาหญิงสาวขึ้นไปพบเขา ระหว่างที่ลิฟท์กำลังขึ้นไปเรื่อยๆ นั้น หญิงสาวก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เธอไม่รู้เลยว่าผลลัพท์จะออกมาเป็นยังไง ต่อให้เขาจะด่าว่าเธอหน้าด้าน เธอก็จะยอมทน ขอแค่ได้เงินมารักษาบุตรสาวเท่านั้นพอ