“ว๊าววววว....”
สวยอย่างที่หมอเดียร์โฆษณาไว้จริง ๆ แต่เธอก็ยังไม่อยากจะพักรวมกับทั้งคู่อยู่ดี
“เดี๋ยวทัดพักห้องนั้นนะคะ” เธอยื่นกุญแจห้องให้ชายหนุ่ม เขารับไปถือไว้ พร้อมรอยยิ้มสดใส
“ขอบคุณนะที่ให้ผมมาด้วย”
“อ้าว! ก็คุณบอกว่าจะเป็นสารถีให้ไงคะ ก็เลยให้มาด้วย”
“โห เห็นเป็นคนขับรถเหรอเนี่ย” เขาทำเสียงออดเสียงอ้อน มันทำให้หญิงสาวอีกคนรู้สึกพะอึดพะอมอยากจะอาเจียน
“เฮ๊ย! ฉันออกไปข้างนอกก่อนนะเดียร์”
“อ้าว จะรีบไปไหน”
“นั่นสิ กระเป๋าก็ยังไม่เก็บเลย” เขาแย้งขึ้นมาอีกคน ด้วยสีหน้าไม่เห็นด้วยอย่างแรง เธอจะออกไปตะลอนทั้งที่ยังไม่เปลี่ยนชุดด้วยซ้ำ “รถก็ยังไม่ได้ไปเช่าเลยนะ เอาไว้...”
“ฉันจะไปเดินเล่นแถว ๆนี้แหละ ไปไม่ไกลหรอก”
เธอเลือกบอกเพื่อน แทนที่จะโต้ตอบกับเขา
“ไม่ต้องห่วงนะเดียร์ ฉันมีไกด์บุ๊คละ ซื้อที่สนามบินตะกี้ เจอกันตอนค่ำๆนะ แต่ถ้าไม่เจอก็แสดงว่าฉันอยู่ในร้านกาแฟไหนสักร้านห
