ตอนที่ 19.2 สู่ขอลูกสะใภ้คนเดียวขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก

1148 คำ

/// แสงไฟจากหน้าจอขนาดใหญ่ยังคงฉายหนังไปต่อเรื่อย ๆ แต่มันกลับไม่สามารถหยุดความเร่าร้อนของทั้งคู่ที่ฟัดกันนัวเนียอยู่บนเตียงนั้นได้เลย "อ๊ะ! กวินมันรู้สึก อื้อ!!!!" "ซี้ดดด" แรงกระแทกจังหวะสุดท้ายกดเข้าไปพร้อมปลดปล่อยความรักเข้าไปในกายเธออย่างไม่รีบร้อน กวินมองใบหน้าของมนต์พิชชาที่หลับตาพริ้มบนเตียงนอน ก่อนจะถอนแก่นกายออกช้า ๆ แล้วเอื้อมมือไปหยิบทิชชูมาทำความสะอาดคราบน้ำกามที่ผสมสีแดงจาง ๆ จากร่างกายของเธอ เขามองเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายก่อนจะก้มไปเก็บทีละชิ้น ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่เธอนั้นลุกขึ้นมาพอดี มนต์พิชชาเอื้อมไปหยิบเสื้อผ้ามาแต่งตัวอย่างเงียบ ๆ เธอไม่แม้แต่จะหันไปสบตากวินด้วยซ้ำ “พี่พีช..” เขาเรียกเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแล้วโผเข้าไปกอดจากด้านหลัง “ขอบคุณนะครับ.. ขอบคุณที่มอบทุกอย่างให้ผม” แต่แล้วเขาก็ต้องชะงักเมื่อร่างเล็ก ๆ ในอ้อมกอดนั้นกำลังสั่นเครือ “กวิน..” “พี่.. พี่เป็

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม