“ยังครับ”
“ยัง! ยัง! นายทำให้ฉันผิดหวังมากเปาโล มันผ่านมาหลายวันแล้ว นายไม่เคยทำงานล่าช้าขนาดนี้ ฉันอยากรู้ว่าพวกมันเป็นใคร หึหึหึ” ครูสหัวเราะเยาะตัวเองกับคำพูดของตัวเอง คืนนั้นเขาดูแคลนพวกมันไม่อยากจะจดจำพวกมัน แล้วไง! ตอนนี้เขากำลังระดมคนตามหาตามล่าพวกมัน พวกแกอยู่ไหน?
“นายจะมาเสียเวลากับเรื่องนี้ทำไมอีกละครับ” คิ้วหนาของครูสขมวดเข้าหากันทันทีกับประโยคคำพูดของเปาโล
“อะ...อะไรนะ เมื่อกี้นายพูดอะไร”
“เจ้านายลองมองสิครับ คุณเดม่อนเป็นของเจ้านายแล้วแต่เพียงผู้เดียว ไม่มีคุณเอวาผู้หญิงที่เจ้านายเกลียดไม่ใช่เหรอครับ เจ้านายเกลียดเธอไม่ใช่เหรอครับ” เสียงย้ำคำ ย้ำให้เขาคิด
“เปาโล นี่ไม่ใช่นาย” ครูสอึ้ง
“เจ้านายไม่ได้ต้องการคุณเอวาไม่ใช่เหรอครับ ตอนนี้เป็นโอกาสของเจ้านายแล้ว คุณเดม่อนเป็นลูกชายของเจ้านายเพียงคนเดียวแล้วนะครับ” ครูสขบกรามแน่น สายตาที่มองเปาโลมองอยู่ไม่มีแววยินดีให้เปาโลได้
