“บอกตรงๆ ว่าไม่เคยเจอใครน่ากินอย่างคุณ”
ราอูลโน้มใบหน้าเข้าหาหญิงสาวอย่างคนที่ควบคุมความต้องการเอาไว้ไม่ได้
“อย่าทำฉันเลยนะ…”
มือน้อยๆ ยื้อยันไว้ที่ปั้นไหล่ของเขาอย่างสับสน
ราอูลพรมจุมพิตลงที่หน้าผาก แล้วจูบหนักๆ ลงมาถึงพวงแก้มที่แดงระเรื่อด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
“เนื้อสาวเธอหอมเหลือเกิน… น่ากินน่าฟัดอะไรอย่างนี้”
กลิ่นหอมอ่อนๆ จากซอกคอขาวผ่อง ปลุกเร้าความเป็นชายของราอูลขึ้นมารุนแรงจนชายหนุ่มรู้สึกได้ว่าขนาดของความแข็งแกร่งตรงกึ่งกลางกาย กำลังพองขยายจนปวดหน่วงไปทั้งลำกาย หากแต่ปลายจมูกก็ยังไม่หยุดสูดไซ้กลิ่นสาปสาว ทำเอาเรือนร่างของหล่อนอ่อนยวบราวกับไร้กระดูก
“ไม่นะ…”
หญิงสาวยังคงกระหน่ำกำปั้นน้อยๆ ทุบตีไปทั่วแผงอกของเขา โดยหารู้ไม่ว่าการกระทำแบบนั้นยิ่งกระตุ้นอารมณ์ของราอูลที่อยากจะทำให้หล่อนสยบยอมให้ได้
“พิมเวียนหัวค่ะ…”
หล่อนหาเหตุผลมาอ้าง ซึ่งก็ได้ผล เพราะราอูลชะงักเล็กน้อย
