พิมพิราส่ายหน้า เมื่อราอูลกรีดปลายนิ้วเข้าไประหว่างร่องเนื้อหนึบแน่น ชักเข้าชักออกระหว่างกลีบเนื้อฉ่ำเยิ้มของหญิงสาว
“ได้เลยจ้ะคนดี”
บอกแล้วราอูลก็ถอดเสื้อของตัวเองลนลาน รีบคว้าหมอนมาวางรองเอาไว้ตรงพนักหัวเตียง แล้วกระเสือกกายเข้าไปเอนหลังอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนพิงพนักหัวเตียง
“นั่งเลยครับคนดี…”
“นั่ง…?” พิมพิราทำหน้าอิหลักอิเหลื่อ
“ใช่ครับ… นั่ง”
เขารั้งร่างของพิมพิราให้ขึ้นมาคร่อมอยู่ระหว่างหน้าขาอันแข็งแรงของเขา
หญิงสาวยกมือขึ้นปิดปากในทันทีที่สายตาพลันปะทะเข้ากับแก่นกายอลังการของราอูล
“ค่อยๆ นะครับ…”
มือทั้งสองข้างของราอูลเอื้อมออกไปประคับประคองอยู่ที่เอวคอดของหญิงสาวที่ทำหน้าละล้าละลัง สับสนใจกับการตัดสินใจของตัวเองอยู่ในตอนนั้น
เมื่อถูกคะยั้นคะยอให้นั่ง
‘นั่ง’
พิมพิราค่อยๆ หย่อนสะโพกลงไปช้าๆ
“มันใหญ่เหลือเกิน…” หล่อนทำท่าหวาดกลัว
“ลองดูแล้วคุณจะหลงรักมัน…”
เ
