ตอนที่.5 สก๊อยหน้าเทาขาดสารอาหาร
1091 คำ
แง้น แง้น
"พร้อมนะ!!"
"จัดมา"
"มึงนี่โง่สิ้นดี"
เสียงบอยบ่นพร้อมกับเร่งมอเตอร์ไซค์ก่อนที่เขาจะสับเกียร์รถที่แทบไม่เหลือเค้าโครงเดิมเป็นแว้นดัดแปลง
โครม!!!
คลินิกเอกชน
"สภาพนี้ไปโรงพยาบาลดีกว่าไหมคะ" เสียงพนักงานต้อนรับของคลินิกพยุงตัวแป๋วเดินเข้าห้องตรวจ
"ม..ไม่เป็นไรค่ะยังเดินได้"
"ทราบค่ะแต่ว่าทั้งหน้าทั้งแขนถลอกไปหมด"
"หนูไหวพี่"
ก๊อก ก๊อก
"____" เด็กบ้าคนเดิมเพิ่มเติมก็คือบาดแผลที่ดูเหมือนจะถูกสิบล้อทับมาหรือเปล่าเนี่ย
"พี่หมอ"
"เธอกับฉันเราสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน"
"ชิใจร้ายชะมัดหนูบาดเจ็บสาหัสมานะคะเนี่ย"
"รู้ตัวนิ..ทำไมไม่ไปโรงพยาบาล"
"หนูอยากมาให้พี่หมอช่วยรักษา"
ฉันส่งยิ้มจิ้มลิ้มแต่ยังเจ็บปวดบาดแผลเพราะไอ้บอยคนเดียวบอกให้แค่เฉี่ยวมันพุ่งชนเต็มแรงดีที่โดดหลบทันลงข้างทาง
"โอ๊ย ซี๊ดดดด" มือเขาหนักชะมัดจิ้มแอลกอฮอล์เข้ามาที่พวงแก้มฉัน
"ไปทำอะไรมา"
"รถเฉี่ยวค่ะ"
"นึกว่าสิบล้อชนแล้วลากไปสิบกิโลยับเยินมากนะ ทั้งคิ้วแตกแถมยังมุมปากเลือดซิบ แก้มถลอก หูเธอด้วย"
ผมจ้องมองดูสภาพบาดเจ็บขนาดนี้ไม่ควรมาคลินิกเพราะที่นี่ไม่ได้มีห้องรับรองให้นอนค้างเพื่อดูอาการเหมือนโรงพยาบาล
"กว่าจะขึ้นรถสองแถวไปโรงพยาบาลในตัวเมืองเลือดหนูไม่ไหลหมดตัวเลยเหรอคะ"
"เด็กที่ดูโตกว่าวัยอย่างเธอคงไม่ตายกลางทางหรอกมั้ง"
"โตกว่าไว..นมหนูเหรอ"
เคว้ง!
ทันทีที่สาวน้อยพูดเชิงขบขันเธอก็แอ่นหน้าอกหน้าใจขึ้นจนอุปกรณ์ในมือของหมอหล่นร่วง
"เด็กบ้า"
หลังจากนั้นผมก็สบถออกมาพร้อมกับทำหน้าที่ของตัวเองต่อ ถึงแม้จะเป็นเพียงมนุษย์โลกคนหนึ่งแต่เมื่ออยู่ในชุดกาวน์สีขาวจำเป็นต้องเคร่งขึงเพื่อให้เกียรติอาชีพที่ทำ
"พี่หมอมีแฟนหรือยังคะ" ฉันยิงคำถามเข้าประเด็นทันที "แล้วพี่หมออายุเท่าไหร่"
"ขอโทษด้วยนะฉันไม่ตอบเรื่องส่วนตัวกับคนไข้"
"คิดเสียว่าหนูเป็นน้องสาวคนหนึ่งไม่ได้หรือไง"
"พอดีว่าฉันเป็นลูกคนเดียว"
"____"
ไม่รู้ตั้งใจกวนตีน..หรือว่าอะไรแต่ยิ่งเห็นไปหน้าเขาใกล้ๆ ฉันก็ต้องลืมมองต่ำทุกที
"มองอะไร?"
"หนูแค่จะดูว่าพี่ใส่กางเกงไซส์อะไร"
"เพื่อ..."
"จะได้ซื้อกางเกงในมาให้"
เคว้ง!
อุปกรณ์หล่นร่วงจากมือเป็นครั้งที่สองมื่อสาวน้อยตอบออกมาอย่างไม่คิดไตร่ตรอง
"เธอจะบ้าหรือไงเนี่ย!! อายุเท่าไหร่ถึงกล้ามาพูดเรื่องน่าอายกับผู้ชาย" ผมเริ่มหงุดหงิดจนต้องตวาดใส่
"หนูอายุสิบแปดปีแล้วไว้ใจได้เพิ่งครบสิบแปดเมื่ออาทิตย์ก่อนหยกๆ เลยค่ะ"
"เหอะ อายุเท่านี้ก็หัดแรดแล้วหรือไง"
"ปากร้ายจังเลยนะคะ"
ฉันยังคงส่งยิ้มหวานไม่รู้สิ..จะคิดว่าชอบเขาเหรอก็ไม่ได้มากมายขนาดนั้น เพียงแต่ดูท่าทางเป็นผู้ชายที่หัวไวแถมฉลาดและที่สำคัญอันท่อนนั้น..มันน่ากลัวมากแต่ก็อยากเห็นอีก
หลายวันผ่านไป
"เธอกำลังกวนการทำงานของฉันอยู่นะ" เป็นประจำเวลาเดิมหลังเลิกเรียนที่มีเด็กมัธยมปลายผูกโบว์พร้อมถักเปียสองข้างเอาน้ำเต้าหู้มาให้ผมทุกวัน
"เป็นห่วงสุขภาพพี่หมอนะคะรับไปเถอะนะถุงละห้าบาทเอง"
"กลับไปได้แล้ว"
"วันนี้ก็ไม่เห็นมีคนไข้แถมอยู่คนเดียวผู้ช่วยก็หายพยาบาลก็ไม่มีให้หนูช่วยอะไรไหมคะ"
ฉันเขยิบตัวไปใกล้แต่เขากลับเลี่ยงถอยหนีทั้งที่ความสวยฉันคับ!ตำบลขนาดนี้ยังไม่แลเลย
"ออกไปได้แล้วเวลาว่างฉันก็ต้องอ่านหนังสือเพื่อจะสอบเลื่อนขั้นอาชีพตัวเองไปอีก" ผมพูดจริงจังจ้องมองใบหน้าที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไร
"หนูมาหาทุกวันไม่หวั่นไหวบ้างหรือไง"
"หวั่นไหว...กับเธอเนี่ยนะ"
"หนูไม่สวยตรงไหนคะนอกจากความสูงที่เท่ากับหลักกิโลแต่ความขาวความสวยพร้อมกับความอึ๋มหนูจัดเต็ม"
ฉันพูดอย่างมั่นหน้า พร้อมกับใช้มือทำรูปหัวใจให้แต่เขากลับขมวดคิ้วหนาแล้วกวาดสายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้าดูท่าทางเหยียบหยามยังไงอย่างงั้น
"ฉันไม่ชอบเด็ก และสก๊อยภูธรอย่างเธอ นอกจากทาแป้งจนหน้าขาวลอยกับใส่ลิปสติกสีแดงคงทำอะไรไม่เป็นอีก..เหมือนจะกินแต่ของไร้ประโยนช์สิ้นดีสมองถึงคล้ายขาดสารอาหารไปหล่อเลี้ยงนะเนี่ย"
"_____"
ด้านนอก
"จะเจ็บใจตรงไหนก่อนดี..ระหว่างสก๊อยภูธร กับขาดสารอาหารหล่อเลี้ยงสมอง สักวันเถอะสก๊อยอย่างหนูนี่แหละจะได้หมออย่างพี่เป็นผัว!!!"
ฉันกระทืบเท้าพร้อมกับทำหน้าบู้บี้เขาพูดแถมยังกระตุกยิ้มเหมือนสนุกเต็มทีถ้าไม่ติดว่าหล่อจะกระโดดถีบสองขาให้กระเด็นร่วงเก้าอี้
วันต่อมา
"น้ำเต้าหู้หนึ่งถุง" ฉันหยิบเงินห้าบาทให้ป้าแดง "แถมให้หนูอีกนิดสิใส่ให้ล้นถุง"
"อีแป๋วก็ขายถูกห้าบาทไม่ใช่ห้าร้อยมึงจะแดกเยอะแดกแยะแล้วแดกทุกวันนะช่วงนี้"
"โธ่ป้าหนูวัยกำลังโตไง"
วันนี้วันเสาร์ฉันก็ใส่เสื้อแขนสั้นเอวลอยนิดหน่อยพร้อมกับกางเกงยีนและรองเท้าแตะเนื่องจากอากาศร้อนกระทั่งเสียงคุ้นเคยตะโกนดังลั่นตลาด
"โอ๊ยยยย! อีลูกเทวดา แม่มึงขายไก่ย่างแต่มึงไปซื้อน้ำเต้าหู้ทุกวัน"
"____"
"กูคงรวยฉิบหายวายวอดเลยแหละทีนี้"
"แม่ก็.."
ฉันพูดเบาจ้องมองไปที่แม่พูดประชดจนคนทั้งตลาดขำ ก็คุณหมอเขาเป็นหมอก็ต้องกินของมีประโยชน์เลยเลือกน้ำเต้าหู้นี่แหละเพราะว่าอีจินผู้เรียนเก่งบอกว่าสารอาหารครบถ้วน
คลินิก
"เอ้าปิด!!" แต่เมื่อมาถึงคลินิกกลับขึ้นป้ายปิดสงสัยวันนี้คุณหมอจะไม่อยู่ "มาเสียเที่ยวเลยกู"
บรื้นนนน
หลังจากนั้นฉันก็คว้าจักรยานจะกลับบ้านแต่ก็มีรถเก๋งที่ไม่คุ้นตาแล่นผ่านปรากฏว่าเป็นพี่หมอคนหล่อกับผู้หญิงที่ไม่คุ้นหน้า
"อกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่มรักเลยกู!!!"
- ผู้เขียน
