เช้าวันใหม่ในบ้านหลังน้อย เสียงไก่ขันห่าง ๆ แว่วมา พร้อมแสงแดดอ่อน ๆ ที่ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้อง
ทอฝันค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาในอ้อมกอดของอคิน…แต่รู้สึกว่าร่างลูกชายขยับแปลก ๆ เหมือนกำลังดิ้นอยู่กลางความฝัน
“อื้มม…อย่าเอาขนมของคินนะ…คินจะเอาเยลลี่สีแดง…”
เสียงละเมอของอคินทำให้ทอฝันยิ้มเอ็นดู ก่อนจะขยับตัวอย่างเบา ๆ
แต่ทันใดนั้น…
ตุบ! ร่างป้อม ๆ ของเด็กชายวัยห้าขวบพลิกตัวพรวดมาทับตรงอกไทอย่างเต็มแรง!
“อุ๊บ! ไอ้เด็กถังแก๊ส!!” ไทสะดุ้งตื่นทันที แขนกางหาที่พิงตามสัญชาตญาณป้องกันตัว
แต่ในความเบลอ ๆ ของคนพึ่งตื่น เขาไม่ทันได้สังเกตว่าตัวเองกางขาไปพาดใส่…พายุที่นอนอยู่ริมเตียงพอดี
ผลคือ…
“อ๊ากก!”
โครมมม!
เสียงร่างพายุหล่นลงจากเตียงดังสนั่นทั่วห้อง
ทอฝันสะดุ้งโหยง
“พายุ!!”
“โอ๊ย…หลัง…หลังผม…” เสียงครางต่ำ ๆ ดังขึ้นจากพื้น พายุนอนตัวงออยู่ข้างเตียงอย่างหมดสภาพ
ไทยันตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง
