บทที่7 ท่อมอเตอร์ไซค์ เป้าตุง! (กางเกงในสีแดง)
1289 คำ
เวลาผ่านไปหลายเดือน
หวังเรียนช่างยนต์พร้อมทำงานที่อู่หน้าบ้านไปด้วย
"ฝีมือดีขึ้นเยอะลูกค้าชมว่าเก็บงานละเอียด" ธนูเดินมาตบบ่าไหล่ส่งยิ้มให้ "พรุ่งนี้อาเข้าเมืองไปรับอะไหล่ที่เพื่อนแล้วจะค้างบ้านมันเลย ฝากดูแลอ้อนใจด้วยนะถ้าหากมันดื้อก็ดุด่ามันได้"
"ครับ แล้วร้านจะเปิดไหมให้ผมอยู่ซ่อมได้นะสบายมากพรุ่งนี้วันเสาร์ไม่มีเรียน"
"ไม่ต้องหรอกพักบ้างเถอะ"
ชายวัยกลางคนสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงเขาเห็นแววเก่งกาจในตัวหวังจึงพยามถ่ายทอดวิชาต่างๆ ให้มากมาย
ห้องอ้อนใจ
"ใส่กางในสีแดงแบบนี้ดูโตหรือยังนะ.." อ้อนใจหมุนตัวไปมาหน้ากระจกตู้เสื้อผ้าที่อยู่ปลายเตียง "ไอ้พี่หวังบ้ามาทำลายความมั่นใจของเราซะได้ เราโตเป็นสาวแล้วนมก็ใหญ่ขึ้นกว่าเมื่อก่อนด้วย"
ตึก ตึก ตึก
"อ้อนใจทำไมเดินแบบนั้น" พ่อทักลูกสาวที่กำลังเชิดหน้าขึ้นพร้อมแอ่นอก
"ก็ปกตินิพ่อ"
"สันนิบาตแดกอกหรือไง"
"โอ๊ย! พ่อ"
อ้อนใจสาดเสียงหงุดหงิดรีบยืนหลังตรงทันที เธอปรายตามองเห็นหวังแอบขำอยู่ตรงล้อรถยนต์ที่กำลังซ่อมอยู่
"พรุ่งนี้พ่อจะเข้าเมืองไปบ้านไอ้หมาย"
"ลุงหมายอีกแล้ว..พ่อไปทีไรเมาแอ๋ทุกครั้งเลยหนูไม่ชอบ"
"นานๆ จะไปทีไม่ได้ไปทุกวันสักหน่อย"
"แต่หนูไม่อยากให้พ่อดื่มแอลกอฮอล์เพราะมันจะทำลายตับแล้วถ้าหากพ่อตายใครจะอยู่กับหนู~ฮือออ"
หมึบ!
มือหนาของผู้เป็นพ่อยกปิดปากลูกสาวที่บ่นและทำเสียงร้องฮือ
"หยุดสำออยแล้วไปทำกับข้าวฉันไม่ตายง่ายๆ หรอกตราบใดที่ยังมีลูกบ้าบอแบบนี้" พ่อพูดพลางส่ายหน้าเอือม
"ก็ได้ค่ะไปก็ได้แต่อย่ายกดื่มเยอะ"
"แก้วเดียว"
"แก้วเดียวหลับ..."
"แก้วเดียวแต่เติมหลายรอบ"
"พ่อ!!"
ทั้งสองคนพ่อลูกยังถกเถียงกันจนกระทั่งกินข้าวและแยกย้ายกันพักผ่อน
กิง กอง กึก
"พี่หวังทำอะไรอยู่ค่ะจะสี่ทุ่มกว่าแล้ว" อ้อนใจเดินลงมาเห็นไฟสีส้มในอู่เปิดสว่าง "พี่ซ่อมรถลูกค้าเหรอแต่เขาไม่รีบหนิทำไมต้องซ่อมด้วย"
"ว่างไม่มีไรทำก็เลยนั่งประกอบเล่น"
"ขยันจังเลยเนาะ"
"เออ อย่าพูดมากช่วยหยิบกล่องสีฟ้าให้ด้วยตรงมุมเสาไม้"
คลืบ
หวังนอนแผ่นสไลด์เข้าใต้ท้องรถเพื่อจะประกอบอะไหล่โดยที่อ้อนใจยกอุปกรณ์เสริมมา
"เอาอันไหนพี่"
"เบอร์ศูนย์สามหัวแหลมที่มีรู"
"ได้ค่ะ"
"ไม่ใช่..เอาอันที่มีรูสิ"
"ก็มันมีรูไงตรงกลาง"
คลืบ
เสียงโต้เถียงยังคงดังสู้กันจนหวังสไลด์เลื่อนตัวออกมาแต่ดันตรงกับที่อ้อนใจยืนอยู่ที่ฝากระโปรงหน้ารถ
"สรุปพี่ให้หยิบกล่องสีอะไรแน่" อ้อนใจบ่นอุบอิบเธอก้มลงถาม "สีอะไรคะพี่"
"สีฟ้า!!"
"ก็นี่สีฟ้า..หรืออีกกล่อง"
"____"
"รอสักครู่นะคะพี่สงสัยผิดกล่อง"
สาวน้อยยกกล่องเดิมไปเก็บพร้อมกับหิ้วอีกกล่องมาไว้บนฝากระโปรงจุดเดิม
"นี่ไงมันเขียนไว้เบอร์ศูนย์สามใช่ไหม" เสียงตื่นเต้นดีใจหยิบอุปกรณ์ให้คนที่นอนอยู่
"อืม"
"เอาอะไรอีกไหมคะพี่เดี๋ยวหนูช่วย"
"ตอนนี้เธอช่วยแค่อย่างเดียวพอ"
"ได้ค่ะพี่สั่งมาได้เลย"
"ช่วยไปไกลๆ!!"
น้ำเสียงนิ่งเรียบนอนอยู่ใต้ท่องรถเอื้อนเอ่ยทำให้อ้อนใจสงสัยจึงนั่งย่อตัวเอียงใบหน้าแนบพื้นถามต่อ
"ทำไมพี่เสียงสั่นยุงกัดพี่เหรอ"
"ออกไป"
"พี่หวังไม่สบายหรือเปล่าคะ"
"ฉันสั่งว่าให้ออกไปไง!!"
คลืบ
รถสไลด์เลื่อนพุ่งออกมาจากใต้ท้องรถจนอ้อนใจหลบแทบไม่ทันเธอสะดุ้งโหยงทันที
"จะไปดีๆ หรือให้ฟาดด้วยประเเจ" อุปกรณ์ช่างในมือหวังถูกยกในท่าจะหวดใส่คนตรงหน้า
"พี่รู้ใช่ไหมคะ..ว่าพ่อของหนูไม่ชอบคนนิสัยขี้ลักขี้ขโมยของ"
"อะไร...?"
"มีอะไรซ่อนไว้ในกางเกงเอาออกมาให้หมดเดี๋ยวนี้!!!"
เนื่องจากอ้อนใจใส่กระโปรงชุดนอน เธอสวมเพียงกางเกงในบาง พอเหมาะกับที่หวังเลื่อนเบาะสไลด์ออกมาจึงเห็นเนื้อผ้าสีแดงสดใส ความเป็นชายก็ผงาดตั้งตุงดันกางเกงที่สวมใส่
"อยากได้คืนก็มาล้วงเอาเองสิแต่บอกก่อนนะว่ามันสู้มือ"
หวังกระตุกยิ้มเท้าเอวพูด ไฟในห้องสีส้มจัดทำให้อุณหภูมิร้อนระอุ เหงื่อเม็ดเล็กไหลลงอาบซิกซ์แพกแกร่งเนื่องจากเขาไม่สวมใส่เสื้อ
"พี่หวังตรงนั้นมันจุดสำคัญใครจะล้วงแล้วนี่พี่ขโมยท่อมอเตอร์ไซค์ไปหรือเปล่ามันตุงใหญ่จัง" อ้อนใจขมวดคิ้วจ้องมองตรงเป้ากางเกง
"อีเด็กบ้าใครจะเอาท่อรถมายัดใส่กางเกงเธอประสาทหรือเปล่า ฮ่าๆๆ"
"อะไรก็ช่างเอาคืนมานะคะ"
พูดจบอ้อนใจเดินจ้ำอ้าวไปหาหวังเธอกอดอกทำหน้านิ่วใส่เชิงหงุดหงิด
หมับ หมึบ!
หวังคว้าข้อแขนแล้วจับมือน้อยยัดเข้าใส่ภายในกางเกงขายาวตัวเอง
"ท่อมอเตอร์ไซค์แข็งไหม.." เสียงกระซิบเบาเริ่มพ่นแรงหายใจถี่ "อยากลองท่อมอเตอร์ไซค์แทงหรือเปล่า หืม"
รอยยิ้มร้ายกาจแสยะอย่างพอใจในขณะที่ดวงตาเล็กเบิกกว้างโต
"ไอ้พี่หวังคนลามก อะ...ไอ้พี่หวังคนบ้า"
ตึก ตึก ตึกๆ
อ้อนใจรีบกระชากมือตัวเองกลับจากนั้นก็วิ่งออกไปในทันที
"เด็กบ้าใส่กางเกงในสีแสบตาไม่แข็งไหวเหรอคนไม่ใช่ก้อนหิน" หวังยิ้มพร้อมลูบใบหน้าตัวเองก่อนจะก้มมองลง "หดกลับเข้าไปเลยนะมึงโผล่มาอีกทีก็จะตีให้ตาย!คนนี้ไม่ได้เว้ย"
ชายหนุ่มวัยกลัดมันส์ความต้องการสูงปี๊ดแต่เขาพยายามข่มจิตข่มใจเอาไว้แน่วแน่ และสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ล่วงล้ำลูกสาวของผู้มีพระคุณเด็ดขาด
ห้องอ้อนใจ
"บ้าแล้วต้องบ้าไปแล้วแน่" หัวใจที่เต้นจนแทบทะลุชุดนอนออกมาถูกกุมไว้ด้วยมือน้อย "ทำไมถึงเต้นแรงขนาดนี้"
อ้อนใจยืนส่งกระจกเห็นใบหน้าขาวนวลกลายเป็นสีแดงระเรื่อ เธอกัดเม้มริมฝีปากตัวเองเพราะตอนนี้ร่างกายกำลังร้อนผ่าวเมื่อสัมผัสอวัยวะเพศชายเป็นครั้งแรก แม้จะเเค่ภายนอกก็เถอะ!
วันต่อมา
หลังจากธนูออกเดินทางไปกลางเมือง อ้อนใจก็ตื่นสายเพราะนอนไม่หลับทั้งคืน
แง้นนน
"พี่แน่ใจนะว่าไม่มีใครอยู่" เสียงใสเอ่ยถามเมื่อลงจากรถ "แต่ก็เงียบดีจัง"
"อืม อาธนูไปบ้านเพื่อนกลับพรุ่งนี้"
"แล้วลูกสาวเขาล่ะ"
"อยู่บนบ้านคงไม่วุ่นวายหรอกวันๆ ก็เห็นแต่ถือกระดาษวาดรูป"
"แล้วที่พี่หวังชวนฟ้ามา..มีอะไรให้ดูเหรอคะตื่นเต้นจัง"
สาวสวยหุ่นดีรุ่นน้องที่เรียน เธอร้อนแรงพุ่งเข้ามาจีบหวังก่อน แต่ก็ยังไร้สาถานะเพราะหวังไม่อยากเสียใจเหมือนครั้งก่อนเขาเล็งแค่ประเด็นเดียว..
"มาดูยางรถยนต์พี่หน่อยมันโคตรจะใหญ่เลย"
มือหนาลูบผมยาวสลวยด้านหลังก่อนจะเอื้อมมือเข้าภายใต้เสื้อปลดตะขอชุดชั้นในของสาวสวยด้วยมือเดียว
- ผู้เขียน
