"อ้อนใจเธอเป็นอะไรเนี่ย"
"หนูปวดหัวมากเลยค่ะขอพักผ่อนได้ไหม"
น้ำเสียงเหนื่อยล้าพูดจบก็เอนกายนอนลงอย่างเชื่องช้า หวังเห็นว่าเธอยังบาดเจ็บจึงไม่อยากเซ้าซี้มาก
หลายวันต่อมา
"เอามาสิครั้งหน้าขอเยอะกว่านี้" น้ำยื่นเงินให้ชายแปลกหน้าก่อนจะรับของที่ห่อมา
หลังตึกร้าง
"คนที่มึงให้กูไปสืบมันเป็นคนอีกฝั่ง" โตสูบบุหรี่พูดกับหวังที่นั่งอยู่
"มันเป็นใคร.."
"พวกส่งยาแต่ไม่รู้ว่าเข้ามาทำไมในเขตนี้"
"กูรู้!!"
อู่ซ่อมรถธนู
"น้ำเลิกแล้วนะพี่หวัง ฮึก อย่าไล่น้ำไปเลย" เสียงร้องไห้สะอื้นเขย่าแขนล่ำ "พี่หวัง ฮือ"
"มึงนี่มันเลวไม่กลับตัวจริงๆ ที่กูให้อยู่เพราะคิดว่าเวทนาแต่ก็ยังทำตัวเหี้ยอีก!!"
"พี่หวังต่อไปน้ำจะไม่เล่นยาอีกแล้ว"
"ตอนที่ซ่องมึงก็พูดแบบนี้..แต่กูรู้ว่ามึงแอบสูบที่กูเงียบเพราะตอนนั้นมึงเป็นแฟนกู"
"ฮึกกก พี่หวังอย่าไล่น้ำ"
ตึก ตึก ตึก
ในขณะที่หวังด่าทอน้ำฝีเท้าเล็กก็เดินเข้ามาหยุดตร
