ภาพที่วิชยุตม์เห็นตอนเปิดประตูเข้ามาคือภาพของพิรฏาที่นั่งซ้อนตักวิชญะอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่มุมห้อง ดวงหน้าของผู้มาใหม่นั้นถึงกับแดงก่ำด้วยแรงโทสะที่โหมกระหน่ำจิตใจของเขามากยิ่งขึ้นกับภาพนั้น
ปัง!
วิชยุตม์เหวี่ยงประตูปิดเสียงดังทันที ด้วยไม่ปรารถนาให้ใครได้ยินหรือได้เห็นในสิ่งที่พวกเขาจะพูดและกระทำนับจากนี้
ดวงตาของวิชยุตม์ไม่ได้คลาดจากคนทั้งคู่เลย และสิ่งที่เขาเห็นก็คือใบหน้าที่ฉาบไปด้วยแววเยาะจากพิรฏาในยามที่เธออ้อยอิ่งลงจากตักของวิชญะ แล้วพี่ชายของเขาก็ฉุดเธอให้นั่งลงข้างกายแทนพร้อมกับเอามือโอบไหล่บางรั้งแนบชิด
วิชยุตม์เม้มริมฝีปากแน่น แม้จะเคยเห็นพี่ชายโอบหญิงอื่นในอ้อมแขนต่อหน้าต่อตาหลายครั้ง แต่ไม่มีครั้งไหนที่อยากจะกระชากตัวผู้หญิงพวกนั้นให้หลุดพ้นจากพี่ชายเท่ากับผู้หญิงคนนี้มาก่อน
ด้วยไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่วิชญะจะจริงจังด้วยเท่าเธอมาก่อนหรือเปล่านะ?
แม้จะคิดอย่างนี้แต่
