ตอนที่ 2 แม่ม่ายลูกติด (1)
1097 คำ
“น้องบัวค้า...แม่โบว์กลับมาแล้ว”
พิรฏาร้องเรียกหาลูกสาวทันทีที่ก้าวเข้ามาภายในบ้านหลังเล็กของตนเอง เธอเพิ่งย้ายมาอยู่บ้านหลังนี้เมื่อเดือนก่อนนี่เอง วิชญะตัดสินใจซื้อให้เธอเพราะเห็นว่าเธอและลูกอยู่บ้านเช่า ทั้งที่แม้จริงมันคือบ้านของเธอนั่นแหละแต่เธอโกหกเขา...บ้านหลังใหม่นี้มันเป็นบ้านที่เธอและลูกสมควรจะได้รับจากผู้ชายคนนั้นต่างหาก
“แม่โบว์กลับมาแล้วเหรอค้า”
เด็กหญิงพัณนิดาหรือน้องบัววิ่งตื๋อออกมาจากห้องนั่งเล่นเล็กๆของบ้านแล้วโผเข้าสู่อ้อมกอดของพิรฏาที่อ้ารอรับร่างเล็กๆของลูกสาวอุ้มแนบอก หญิงสาวหอมแก้มยุ้ยๆของน้องบัวซ้ายขวาฟอดใหญ่เรียบร้อยแล้วจึงเงยหน้าขึ้นมามองแล้วส่งยิ้มให้กับร่างเล็กกะทัดรัดของพิริยาน้องสาวของเธอที่เดินเข้ามา
“กำลังทำการบ้านกับน้าอยู่ดีๆ พอแม่โบว์มาก็ทิ้งน้าแบมเฉยเลยนะคะน้องบัว”
พิริยาเอ่ยเย้าหลานสาววัยหกขวบของตนด้วยความเอ็นดูแต่แสร้งทำใบหน้าขึงขัง ทำเอาแม่หนูหน้าม่อยกลัวน้าสาวโกรธ
น้องบัวผละตัวเองจากอ้อมแขนของพิรฏาแล้วกางแขนกลมๆเล็กป้อมของตนเองโผหาน้าสาวทันที ทำให้พิริยารีบกางแขนรับร่างหลานสาวที่โผเข้าหา แม่หนูบัวซบหน้าลงกับไหล่บางของน้าสาวแล้วเอ่ยอ้อนเสียงหวาน
“โอ๋ๆๆ” มือเล็กตบแปะๆลงบนไหล่ของคนเป็นน้าในยามเอ่ยปลอบ “น้าแบมคนจ๋วยของน้องบัวอย่าน้อยใจไปนะค้า ยังไงๆน้องบัวก็รักน้าแบมนะค้าแม้จะน้อยกว่าแม่โบว์นี๊ดนึง ไม่จิ...รักเท่ากันเล้ย!”
พิรฏาหัวเราะเสียงหวานกับคำพูดของลูกสาวตัวน้อย
“แล้วน้องบัวรักแม่โบว์กับน้าแบมเท่าไหร่คะ?” หญิงสาวถามน้องบัวอย่างหยอกเย้า เอื้อมมือไปหยิกแก้มยุ้ยใสนั้นอย่างมหมั่นไส้กับความช่างฉอเลาะของเจ้าตัวเล็กที่เปรียบเสมือนดวงใจของคนทั้งบ้าน
บีมน่าจะได้มาเห็นว่าน้องบัวน่ารักแค่ไหน
หญิงสาวคิดในใจยามเมื่อมองใบหน้าเล็กๆของลูกสาว
“รักเท่านี้เลยค้า”
แม่หนูกางแขนป้อมๆออกจนสุดเท่าที่จะทำได้ แล้วเสียงหัวเราะของสองสาวพี่น้องก็ประสานขึ้นพร้อมกัน แต่ก็เป็นพิริยาที่หุบยิ้มลงเมื่อเห็นว่าใครที่เดินตามหลังพี่สาวของเธอเข้ามา
วิชญะ ธีระเสถียร เดินยิ้มตรงเข้ามาหาสองสาว เขามาหยุดยืนข้างกายพิรฏาแล้วเอามือโอบเอวบางรั้งร่างเธอให้เข้ามาแนบชิด
“แล้วน้องบัวรักลุงใหญ่บ้างไหมครับ?”
ชายหนุ่มถามเด็กหญิงสาวอย่างยิ้มแย้ม ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมกับน้องบัวเขาถึงได้รักแม่หนูคนนี้มากมายนัก รัก...โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ
มันเป็นความอิ่มเอมในใจลึกๆยามเมื่อมองใบหน้าเล็กๆนั้นของเด็กหญิงพัณนิดา
“รักสิค้า ลุงใหญ่ใจดีจะตายทำไมน้องบัวจะไม่รักลุงใหญ่ล่ะค้า”
แม่หนูตอบ เจ้าหล่อนคุ้นเคยกับลุงใหญ่มาพอสมควร ด้วยลุงใหญ่หรือวิชญะนั้นไปมาหาสู่ที่บ้านนี้เป็นประจำแถมยังชอบเอาขนมอร่อยๆและพาแม่หนูไปเที่ยวเสมอๆ
“ชื่นใจจังเลยครับ”
วิชญะยิ้มหน้าชื่นรับกับคำพูดนั้นของเด็กหญิง แต่ดูเหมือนน้าสาวของเด็กจะไม่รู้สึกเช่นนั้นเพราะพิริยาตวัดตามองเขาอย่างรังเกียจแวบหนึ่ง วิชญะจับสังเกตนั้นได้เช่นที่เคยเป็นมาทุกครั้งที่เขาปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าน้องสาวของพิรฏาเมื่อหกเดือนก่อน
“น้องบัวเข้าบ้านกับน้าแบมนะคะ”
เธอพูดแค่นั้นแล้วจึงอุ้มหลานสาวเดินตรงเข้าไปยังบ้านทันที
วิชญะถอนหายใจอย่างหนักใจ
“น้องสาวคุณทำท่ารังเกียจผมอีกแล้วนะโบว์”
เขาปรารภกับหญิงสาวข้างกายที่ตอนนี้อยู่ในสถานะคนรักของเขาด้วยท่าทีหนักใจ ตลอดเวลาที่ผ่านมากว่าหกเดือนนับตั้งแต่เริ่มคบหากับพิรฏานั้นเขาพยายามจะทำดีกับน้องสาวของเธอตลอด แต่เด็กนั่นกลับไม่ให้ความร่วมมือกับเขาเลยสักนิด ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเขาไปทำอะไรให้เจ้าหล่อนโกรธเคืองมาตั้งแต่ชาติปางไหนถึงได้มองเขาด้วยสายตารังเกียจเช่นนั้นทุกครั้งที่เจอหน้ากัน แม้จะไม่นานแต่มันก็ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ
ในเมื่อเขาก็เริ่มก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวเล็กๆนี้แล้ว เขาก็อยากได้การยอมรับจากทุกคน ถึงแม้เขาจะได้มันจากพิรฏาหญิงสาวที่เขารักแล้วก็ตาม
“อย่าคิดมากเลยค่ะคุณใหญ่ ยัยแบมเขาก็ไม่ชอบผู้ชายทุกคนที่เช้าใกล้โบว์นั่นแหละค่ะ สงสัยหวงโบว์แทนน้องบัวมั้งคะ?”
พิรฏาพูดเบี่ยงประเด็นความสนใจของชายหนุ่มไม่ให้เขาคิดมาก หญิงสาวซบหน้าลงกับอกกว้างของเขาเป็นเชิงออดอ้อนให้เขาคลายอารมณ์เคืองขุ่นลง
วิชญะคลายอาการครุกรุ่นนั่นทันทีเมื่อเจอท่าทางออดอ้อนของพิรฏา ชายหนุ่มยกมือลูกผมยาวสลวยราวไหมชั้นดีของคนรักแล้วตอบให้เธอสบายใจว่า
“ผมไม่ได้คิดอะไร แค่อยากเข้ากับน้องสาวของโบว์ให้ได้เฉยๆ โบว์ก็รู้นี่ครับว่าผมรักโบว์แค่ไหน”
“ค่ะ...”
หญิงสาวยิ้มรับอ่อนหวาน...หากดูเหมือนแววหวานนั้นจะส่งไปไม่ถึงดวงตาคู่คมสวยของเธอ แล้วรอยยิ้มอ่อนหวานก็แปรเปลี่ยนเป็นเหยียดยิ้มกับอกกว้างของวิชญะโดยที่เจ้าตัวไม่มีโอกาสได้เห็น
รักฉันให้มากวิชญะ...รักให้มาก
เพราะวันไหนที่คุณรักฉันจนแทบขาดใจ...วันนั้นแหละคุณจะได้รู้จักคำว่าตายทั้งเป็น!
ดวงตาคู่คมฉายแววคั่งแค้นออกมาให้เห็นเพียงแวบเดียวก่อนจะสลายไปยามเมื่อผละจากอกแกร่งของเขาแล้วเอ่ยขึ้นว่า
“เข้าบ้านกันเถอะค่ะ เดี๋ยววันนี้โบว์จะทำอาหารที่คุณชอบให้ทานถือเป็นการขอโทษในกริยาไม่ดีของแบมนะคะ”
- ผู้เขียน
