เวลาพัดผ่านไป
นามิเติบใหญ่เป็นสาวสะพรั่งวัยสิบแปดปี
เธอถูกอบรมสั่งสอนให้เป็นสตรีเพื่อบำเรอกามารมณ์ชาย ใช่ ที่นี่คือซ่องที่เรียกได้ว่าโหดร้ายที่สุดเลยก็ว่าได้
"สึนามิ ชื่อเพราะดีนิแถมหน้าตาดีด้วย"
"ไม่ได้นะเว้ยยย นายสั่งไว้ว่าอีตัวคนนี้จะขึ้นประมูลในชั้นเกรดพรีเมียม"
"ก็เหมาะสมแล้ว เนื้อ นม ผิว แม่งขาวสว่างวาบแถมน่ารักฉิบหายอีกต่างหาก"
"เสียดายเราจน ฮ่าๆ"
สองหนุ่มผู้คุมทางเดินตั้งวงสนทนาถึงสาวสวยหน้าหวานอย่าง นามิ บัดนี้เติบโตเต็มที่ในวัยสาว เนื่องด้วยความสวยงามเกินต้านทานจึงถูกประมูลอยู่บนชั้นสูงสุดของห่วงโซ่อาหารวงจรอุบาทโหดเหี้ยมนี้
หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นถี่ เมื่อยืนอยู่บนเวทีในสภาพเปลือยเปล่า รอบด้านเป็นกระจกสีดำเงา แต่ไม่เห็นใครเลยสักคนเดียว
'เดี๋ยวก็จบแล้ว'
นามิพึมพำพยายามปลอบใจตัวเองเพราะถูกกำชับว่าห้ามร้องไห้เด็ดขาด ไม่งั้นเขาจะควักลูกตาทิ้ง
อ๊อดดด
เสียงออดดังก้องก่อนจะมีเหล่าชายหนุ่มเดินเข้าห้องมาพาตัวเธอออกไป ทั้งหมดจับตัวเล็กไปขังไว้บนตึกอีกฝั่งที่ไกลคนละด้าน
"สวยจัง" มือเล็กลูบคลำช่อดอกไม้กุหลาบสีแดงสดใส คล้ายหัวใจกำลังเต้นรวนใหญ่แววตาเป็นประกายทันที "ชอบมากเลย"
แกร๊ก
"____"
สาวน้อยหันขวับมองตามเสียงเปิดประตูทันที ผู้ชายคนหนึ่งในร่างสูงกำยำทำตกใจ จึงดึงมือเล็กมาปิดบังส่วนสำคัญในร่างกายไว้
"ค..คุณเป็นใครคะ"
"ไม่ต้องสนหรอกว่าแต่..หนูชื่ออะไร"
"นา มิ "
ตัวเล็กตอบตะกุกตะกักแต่น้ำเสียงชายที่ลอดผ่านจากหน้ากากหนังวัวคล้ายเป็นวัยกลางคน
"เรียกฉันว่าแบล็คก็แล้วกัน" เขาพูดต่อเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าที่วางไว้ โดยที่นามิไม่ทันสังเกตอะไรเพราะมัวจดจ่อกับกุหลาบสีแดง "มาเริ่มกันเลยจะได้ไม่ต้องเสียเวลา"
"เริ่มอะไรคะ"
"เธอรู้ว่าต้องทำยังไงให้ผู้ชายพอใจ"
"หนูทราบแต่พวกเขาบอกว่าแล้วแต่ความสมัครใจ"
ชายตรงหน้าชะงักไปก่อนจะหันกลับมาพร้อมเดินเข้าใกล้ "เธอคงโดนหลอกแล้วแม่สาวน้อย"
เมื่อเคลื่อนสายตาลงต่ำ ปรากฏว่าในมือของเขาพันด้วยเชือกที่มีหนามเหล็ก มันแวววาวสะท้อนแสงจนเงาวับ นามิเริ่มหวั่นจึงเดินถดถอย
"สวยจริง..คุ้มค่ากับราคาที่ประมูล"
"ยะ อย่าทำหนูเลยนะคะ ฮึกกก"
"สัญญาว่าจะเบาที่สุดเลย"
กรี๊ดดดดด
เสียงกรีดร้องอันน่าสะพรึงกลัวดังไปทั่วตึกสูง เมื่อคนประมูลมีรสนิยมซาดิสม์ขั้นรุนแรง
ปึก!ปึก!ปึก!
เนื้อแน่นกระทบกันนานต่อเนื่องสามชั่วโมง
ความบริสุทธิ์โดนย่ำยีจนไม่เหลือชิ้นดี
ดวงตาปูดเขียวช้ำเต็มที่ด้วยแรงต่อยตี ก่อนจะโดนเอ็นลำยาวกระเเทกใส่ถี่ พร้อมแท่งปลอมที่ยัดคาไว้ที่ร่องด้านหลังร่วมด้วย
"ฮือออ อ๊ะ~ ฮึก"
"ครางอีกสิ!! ร้องให้ดังๆ"
"กรี๊ดดด อ๊า ฮืออออ"
มีดเล่มยาวถูกกรีดไล่ตั้งแต่กลางหลังถึงเอว เชือกที่รัดคอจนแน่นถูกดึงทึ้งจนแทบหายใจไม่ออก
ความทรมานที่ได้รับมันเกินกว่ามนุษย์คนหนึ่งจะทนไหว การกระทำรุนแรงอย่างต่อเนื่องไม่มีผ่อน
หนึ่งวันผ่านไป
สภาพนามิอิดโรยนอนคว่ำอยู่บนเตียง ผ้าปูสีขาวกลายเป็นสีแดงเถือกเหมือนใครสาดเลือดเข้าใส่
ผิวขาวผ่องเป็นยองใยกลายเป็นสีม่วงปนสีเหลืองช้ำหนองน่ากลัว
เสียงผู้ควบคุมเป็นชายสองคนพูดเสียงดัง
"ตื่นได้แล้วกลับห้อง"
"มันตายหรือเปล่าวะ"
"ไม่ตายหรอกเพราะกฎที่นี่ถ้าใครฆ่ากะหรี่ชั้นพรีเมียมต้องชดใช้เงินห้าสิบล้าน"
"สภาพแม่งโคตร..หยึ๋ยยย"