เมื่อได้ยินเสียงรถม้า บ่าวรับใช้คนสนิทของเสนาบดีเสิ่นก็สะดุ้งตัวชะเง้อมองทันที เมื่อเห็นว่าเป็นรถม้าจากในวังก็รีบวิ่งเข้าไปในจวน รถม้าเคลื่อนที่ไม่รีบไม่เร่งไม่นานก็มาจอดสนิทหน้าจวน คนเฝ้าประตูรีบนำเก้าอี้เหยียบไปวางปฏิบัติคนในรถม้าอย่างนอบน้อม พอเสิ่นอินปรากฏกายก็เหมือนพื้นที่ล้อมรอบสว่างจ้าขึ้น บ่าวคนนั้นวิ่งกลับมาแล้วมันขยี้ตาหนึ่งครั้งเพราะไม่มั่นใจว่า สตรีที่งดงามสูงส่งผู้นี้จะเป็นคุณหนูเจ็ดที่อยู่ท้ายจวนมาก่อน เมื่อเห็นนางชำเลืองมองมามันก็รีบคุกเข่าลงทันที
“มีสิ่งใด” น้ำเสียงของเสิ่นอินยังคงนุ่มนวลอ่อนหวานแต่ไม่รู้เหตุผลบ่าวคนนั้นรู้สึกย้ำเกรงเสิ่นอินขึ้นหลายส่วน
“นายท่านให้บ่าวมาแจ้งคุณหนู หากกลับมาจากในวัง แล้วให้ไปพบขอรับ”
“ฮืม..เช่นนั้นก็ไปพบท่านพ่อก่อนกลับเรือน”
เสิ่นอินคารวะบิดาด้วยกริยางดงาม เสนาบดีเสิ่นมองบุตรสาวด้วยความรู้สึกตกตะลึงชั่วขณะ ใบหน้าซีดขาวเล็กน้อ
