ภายในใจเฉิงอ๋องร้อนรนไม่อาจจะนิ่งเฉยได้ จึงเอ่ยปากขึ้น
“ซูซู เจ้าจะด่าท่อตีข้าอย่างไรก็ได้ แต่เจ้าอย่างเงียบแบบนี้ได้หรือไม่ ข้า...ข้ายอมรับผิดทุกอย่าง เจ้าไม่ร้องไห้ได้หรือไม่”
“ข้าไม่ได้ร้องไห้” หญิงสาวเอ่ยตัดด้วยน้ำเสียงขึ้นจมูก
“ได้ ได้ เช่นนั้นเจ้าตีข้าดีหรือไม่” เฉิงอ๋องเห็นหญิงสาวเอ่ยตอบก็รีบพูดเอาใจทันที
“ได้ในเมื่อท่านอยากให้ข้าตี ข้าจะตีท่าน”
จางซูอินยกมือทุบไปที่หน้าอกชายหนุ่ม แรงตีนั้นไม่แรงสักนิดเฉิงอ๋องไม่รู้สึกเจ็บแต่อย่างไร ในกำปั้นเล็ก ๆ นั้น ชายหนุ่มรู้สึกถึงความอ่อนโยนของหญิงสาว เขาจึงยกปากยิ้มด้วยความดีใจ
จางซูอินเห็นรอยยิ้มกับดวงตาเป็นประกายไร้เดียงสาของชายหนุ่มอารมณ์กรุ่น ๆ ก็โถมแรงขึ้น รวบพลังที่มีตีชายหนุ่มเต็มแรง
“ท่านชอบใช่ไหม....ได้...ข้าจะตีท่าน...มือไม่หักข้าจะไม่หยุด”
ด้วยแรงโมโหจางซูอินก็ฟาดเต็มแรงอย่างไม่อดกลั้น สองสามหมัดแรงเฉิงอ๋องก็ยังไม่ร
