2 เป็นแค่นักศึกษาฝึกงาน
1687 คำ
"พี่อรคะ เดี๋ยวก่อนค่ะ เจินมีเรื่องจะบอก"
"เรื่องอะไรเหรอคะน้องเจิน"
"พี่อรไม่ต้องบอกใครนะคะว่าเจินเป็นใคร เจินจะมาฝึกงาน ในฐานะนักศึกษาฝึกงานจริง ๆ ไม่อยากให้ใครมาวุ่นวาย หรือเอาใจอะไรเจินทั้งนั้น"
"แต่ที่นี่ก็..."
"ไม่เป็นไรค่ะพี่อร เจินอยากรู้การทำงานเหมือนกัน ว่าระหว่างพนักงานด้วยกันเป็นยังไง"
"เอ่อ น้องเจินแน่ใจแล้วใช่ไหมคะ" อรทัยก็ถามพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างขบขัน
"แน่ใจมาก ๆ ค่ะ" เธอก็พูดด้วยน้ำเสียงและแววตาที่แน่วแน่ เพราะตั้งใจไว้แล้ว ถ้าจะได้ขึ้นเป็นถึงรองประธาน เธอก็ต้องทำทุกอย่างให้เป็น แล้วก็ได้ถือโอกาสนี้ ได้ใกล้ชิดกับพนักงานด้วย
"ได้ค่ะ"
"แล้วนี่ท่านประธานกับ...เอิ่ม ท่านประทานนั่นแหละจะมาตอนไหนคะพี่อร" รมิดาก็กระซิบถามอรทัย ด้วยความหงุดหงิดจะ 11 โมงอยู่แล้วท่านประธานยังไม่มาเลย ทั้งๆ ที่มีคนรออยู่เต็มห้อง เป็นถึงประธานบริษัท ช่างไม่รู้จักเวล่ำเวลาจริง ๆ ทั้งคนที่เธอกำลังใจจดใจจ่อรออยู่ ก็ยังไม่มา แบบนี้ยิ่งทำให้หงุดหงิด
"เดี๋ยวพี่ออกไปโทรถาม สักครู่นะคะ" เมื่อเห็นว่าเวลาล่วงเลยมานานเกือบจะชั่วโมง อรทัยก็เลยตัดสินใจว่าจะโทรไปถามเผื่อลืมอีก แต่เมื่อเดินออกไปปริญก็กำลังเดินเข้ามาที่ห้องประชุมพอดี
"พี่อร"
"พี่กำลังจะออกไปโทรตามค่ะ"
"โทษทีครับผม..."
"ลืม?" อรทัยจ้องหน้าเขม่ง พร้อมกับส่ายหัวเบา ๆ
"ครับ แฮะๆ"
ถึงแม้ปริญจะเป็นถึงประธานบริษัท แต่สำหรับอรทัยที่เห็นเขามาตั้งแต่เด็ก ถึงแม้วันนี้เขาจะดูมีภูมิฐานมากแค่ไหน แต่ก็ยังเป็นเด็กสำหรับเธออยู่ดี
ปริญก็เดินเข้ามาภายในห้องประชุม ที่มีนักศึกษาทั้ง 5 คน ผู้จัดการและพนักงานฝ่ายต่างๆ ยืนรออยู่ จนรมิดาต้องถอนหายใจออกมา เพราะนึกว่าผู้บริหารคลังสินค้า ที่เธอรออยู่จะเข้ามาด้วย แต่ก็ไร้เงาไม่เห็นเขาอีกเช่นเดิม
"สวัสดีน้องๆ ทุกคนนะครับ ผม 'ปริ้น ปริญ' ประธานบริษัท PLogitech หรือ PL ยินดีต้อนรับน้องๆ ทุกคนนะครับ"
"สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ" และทุกคนก็พูดขึ้นมาพร้อมกัน
"ก่อนอื่นผมอยากให้ทุกคนแนะนำตัวหน่อย เพราะยังไงทุกคนก็ต้องอยู่ที่นี่ถึง 4 เดือน เชิญครับ" และปริญก็ผายมือไปที่อาร์ตผู้ชายคนเดียวที่มาฝึกงานที่นี่
"สวัสดีครับผมชื่ออาร์ต ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ"
"ครับ ผมจะให้อาร์ต ไปอยู่แผนกส่งออกนะครับ"
"ขอบคุณครับคุณปริญ" และอาร์ตก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจในตำแหน่งงานของตน
"สวัสดีค่ะชื่อออยนะคะ ออยก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ"
"ครับ ผมจะให้น้องออย ไปอยู่ฝ่ายบริการลูกค้านะครับ"
"ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ" และออยก็ยิ้มปลื้มปริ่มออกมางานนี้เหมาะกับเธอแล้ว เพราะเธอชอบพบปะผู้คน
"ส่วนน้องเจิน..." ปริญพูดพร้อมกับมองไปที่หน้าน้องสาวจอมดื้อของตัวเอง
"คะ?" และเธอก็ตั้งใจฟัง เพราะก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอจะได้ไปอยู่แผนกไหน
"ไปอยู่ฝ่ายประสานงานก็แล้วกันนะครับ"
"ฮะ... เอิ่ม ท่านประธานคะ คือ..." เพราะลึก ๆ ในใจเธอ ก็หวังว่าเธอจะได้ไปฝึกงานที่บริหารคลังสินค้ากับเฮียเฟยของเธอ แล้วเธอก็ไม่แน่ใจด้วย ว่าเฮียปริ้นรู้เรื่องของเธอกับเฮียเฟยไหม
"ครับ?" ปริญถามเสียงแข็ง พร้อมกับจ้องใบหน้าสวยเขม่ง
"คะ...ได้ค่ะ" และรมิดาก็หน้างอพร้อมกับก้มหน้าลงทันที ทำแบบนี้มันแกล้งกันชัด ๆ เธออยากจะงอนๆ ให้เยอะๆ เลย ทำไมพี่ชายตัวดีถึงได้ใจร้ายแบบนี้กัน
"ส่วนน้องดาว..."
"คะ เฮียปริ้น" ดาวพูดกับปริญด้วยสรรพนามที่สนิทสนมออกมา จนเป็นที่สนใจกับพนักงานหลายคน
"น้องดาว ไปฝึกงานที่บริหารคลังสินค้าก็แล้วกันนะครับ" ปริญพูดเสียงเรียบ
"อะ... ไรนะคะ เฮียปริ้น" ดาวถึงขั้นพูดตะกุกตะกักหาเสียงตัวเองไม่เจอ เพราะสิ่งที่เธอต้องการมันไม่ใช่แบบนี้
"..." ไปฝึกงานที่บริหารคลังสินค้านั้นเหรอ งั้นยัยนี่ก็ต้องได้อยู่ใกล้ผู้ชายของเธอน่ะสิ ยิ่งคิดแบบนี้ก็ยิ่งหงุดหงิด ยัยดาวก็หน้าตาสะสวยขนาดนั้น เฮียเฟยจะหวั่นไหวไหม ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห
"ครับไปฝึกงานที่บริหารคลัง จะได้มีความรู้ตอนไปทำงานเต็มตัว"
"ตะ...แต่..."
"ครับ?" และปริญก็นั่งพิงเก้าอี้แล้วถามอย่างคนใจเย็น
"แต่ดาวอยากฝึกงานกับพี่อรมากกว่า แล้วแบบนี้ใครจะ..."
"เชิญคนต่อไปครับ" และปริญก็ตัดบท ไม่ยอมฟังสิ่งที่ดาวกำลังจะพูดต่อ
"คะ...ค่ะ สวัสดีค่ะชื่อหลินนะคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ" รรินดาก็แนะนำตัวอย่างตะกุกตะกัก
"ครับ" ปริญก็จ้องหน้าพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
"..." จนรรินดาต้องก้มหน้าหลบสายตาเขา
"ให้น้องหลินมาฝึกงานกับพี่อรนะครับ" ปริญพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"คะ/คะ/คะ" แล้ว อรทัย,เจิน,ดาว ก็พูดขึ้นมาพร้อมกัน
"..." คนที่ไม่ชอบให้ใครวุ่นวายอย่างพี่ชายเธอเนี่ยนะ จะให้เพื่อนรักของเธอไปฝึกงานด้วย ทำไมวันนี้เขามาแปลกแบบนี้ รมิดาก็ได้แต่ครุ่นคิด
"..." แล้วดูท่ารรินดาก็ตกใจไม่น้อยเหมือนกัน
"รบกวนพี่อรดูแลด้วยนะครับ"
"เดี๋ยวค่ะ แต่ดาวอยากฝึกงานกับพี่อรค่ะ ดาวเปลี่ยนกับหลินได้ไหมคะ"
"..." ปริญได้แต่จ้องหน้าดาว แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา
"นะคะเฮียปริ้น" และดาวก็ลุกขึ้น พร้อมกับเดินเข้าไปหาด้วยท่าทางที่สนิทสนม
จนคนที่นั่งอยู่ในห้องต่างก็มองด้วยความแปลกใจ แล้วก็มั่นใจได้ว่าทั้งคู่ต้องสนิทกันจริง ๆ
"ผมคิดว่าแบบนี้ดีแล้ว" ปริญตอบเสียงเรียบ
"ทำไมคะ ดาวขอเหตุผล"
"ผมคิดว่าเหมาะกับทุกคนแล้ว"
"ดาว..."
"หรือน้องดาวจะกลับไปฝึกงานกับที่บ้าน" ปริญพูดเสียงเรียบ
"หึ" จนรมิดาหัวเราะในลำคอออกมาด้วยความสะใจ ก็ไม่คิดว่าพี่ชายตัวดีจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา แต่ก่อนเห็นเอาใจแล้วก็ไว้หน้ายัยนี่ยิ่งกว่าอะไร วันนี้ทำไมหักหน้าได้แบบนี้ ถ้าสเปคของเขาเป็นสาวเรียบร้อย เธอคงคิดว่าเขาชอบเพื่อนรักของเธอ เลยให้ไปอยู่ใกล้ชิดแล้วนะเนี่ย
"..." ดาวก็พูดอะไรไม่ออกได้แต่แสดงสีหน้าไม่พอใจ
"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายไปตามหน้าที่ของตัวเองได้รับ รบกวนทุกท่านดูแลเด็กในความดูแลของตัวเองด้วยนะครับ"
"ครับ/ค่ะ" หัวหน้าฝ่ายแต่ละฝ่ายก็ตอบรับ
"ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอจบการประชุมเท่านี้ และน้อง ๆ ทุกคน วันนี้ผมจะพาไปเลี้ยงข้าวเที่ยงนะครับ ตอนเที่ยงเจอกันข้างล่าง ขอบคุณทุกคนครับ
"พูดจบปริญก็เดินออกจากห้องประชุมไป"
"อุ๊ปปปปป" และรมิดาก็เดินมาใกล้ๆ พร้อมกับเย้าแหย่คนที่กำลังเสียหน้าเบา ๆ
จากนั้นแต่ละคนก็แยกย้ายกันมาที่แผนกของตัวเอง แล้วรมิดาก็ต้องมีเรื่องให้ดีใจ เพราะที่นี่ใกล้กับห้องทำงานของชยกร ซึ่งแบบนี้ก็ดีอยู่ไม่น้อย อย่างน้อยก็ได้ให้เขาเห็นเธอบ้างและเธอก็เห็นเขาบ้าง แค่นี้ก็สุขใจแล้ว
"สวัสดีค่ะพี่กร เจินมารายงานตัวค่ะ" หญิงสาวก็ทักทายพร้อมกับยิ้มออกมา ด้วยความสดใส
"อ้าว คุณเจินสวัสดีค่ะ" กรผู้จัดการแผนก ก็รีบลุกขึ้นเมื่อเห็นว่า รมิดาเดินเข้ามาในห้องตัวเอง ทีแรกก็นึกว่าว่าที่ท่านรอง จะไปฝึกงานบริหารซะอีก ทำไมถึงมาฝ่ายประสานงานได้
"ไม่ต้องเรียกคุณหรอกค่ะ เจินจะมาฝึกงานกับพี่กร"
"จะ จริงเหรอคะ พี่นึกว่าคุณ...เอิ่มน้องเจิน จะขึ้นไปฝึกงานบริหารกับท่านประธานซะอีก"
"ไม่ค่ะ เฮียส่งเจินลงมานี่ แล้วเจินก็มีเรื่องจะบอกพี่กรด้วย"
"คะ?"
"เจินอยากเป็นแค่เด็กฝึกงานธรรมดาค่ะ ไม่ต้องบอกใครนะ ว่าเจินเป็นใคร ให้พนักงานทุกคนที่นี่ คิดว่าเจินเป็นแค่เด็กฝึกงานธรรมดา ๆ ก็พอ"
"เอิ่ม น้องเจินแน่ใจเหรอคะ"
Rrrr Rrr Rrr
"สักครู่นะคะ" แล้วในตอนนั้นอรทัยก็โทรมาพอดี แล้วก็แจ้งทุกอย่างให้กับกร จนเธอเข้าใจ แล้วก็โอเคตามนั้น
"เอ่อเฮีย...คุณเฟย ยังไม่มาเหรอคะ"
"มาแล้วนะคะ มาตั้งแต่เช้าแล้วด้วย น่าจะทำงานอยู่ที่ห้องทำงาน"
"ถ้ายังงั้นเดี๋ยวพี่ จะให้คนจัดโต๊ะให้เข้ามานั่งกับพี่นะคะ"
"ไม่เป็นไรค่ะพี่กร เด็กฝึกงานนั่งตรงไหนเจินก็จะนั่งตรงนั้นแหละ ไม่ต้องทำดีอะไรกับเจินเกินนักศึกษาฝึกงานคนอื่นเลยนะคะ ชิลล์ ๆ ปกติเลยค่ะ"
"จะดีเหรอคะ" กรได้แต่มองพร้อมกับยิ้มเหย ๆ
"ดีสิค่ะ เจินสะดวกแบบนั้น เจินอยากเป็นแค่เด็กฝึกงานธรรมดาจริง ๆ เจินอยากรู้ด้วยว่าที่นี่ทำงานกันยังไง"
“เอ่อ... ก็ได้ค่ะ” กรก็ยิ้มให้อย่างเอ็นดู คนรุ่นใหม่มีหัวคิดที่ดีเข้ามาบริหาร บริษัทต้องไปได้ไกลกว่านี้มากอีกแน่ ๆ
- ผู้เขียน
