เมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพัง ทำให้ธารพิมลหันมาจ้องที่ชายหนุ่มตาเขม็ง ตอนนี้เธอแพ้ให้เขาอย่างย่อยยับ ในเมื่อเธอให้เด็กหญิงน้ำรินเลือกแล้ว เธอก็ต้องเคารพการตัดสินใจของเด็กน้อย และคำพูดที่เธอเคยลั่นวาจาไว้กับชายหนุ่ม
“คุณจะไม่เร่งรัดฉันกับลูกจนเกินไปเหรอ”
“ไม่หรอก คุณพรากลูกไปจากผมนานแล้ว ถึงเวลาที่เขาจะได้กลับไปอยู่ในที่ที่เขาควรอยู่เสียที” ธีภพเอ่ยจากใจจริง
“คุณอย่าลืมสิว่าคุณไม่ได้อยากให้เขาเกิดมาตั้งแต่แรกนะ ตอนนี้คุณจะมาเร่งโดยที่ไม่ให้เวลาฉันทำใจแม้แต่น้อย ฉันว่ามันไม่ควรจะเป็นแบบนี้” ธารพิมลยังคงมีแต่ความขุ่นเคืองเมื่อมองไปที่ใบหน้าของชายหนุ่ม
“มันถึงเวลาที่เธอต้องยอมรับความจริงแล้วนะธารพิมล เธอคิดว่าเธอจะซื้อเวลาไปได้อีกนานแค่ไหน” ธีภพกล่าวด้วยแววตาจริงจัง เขาจับที่หัวไหล่บางแน่น ก่อนที่จะจ้องเข้าไปในดวงตาหญิงสาวเพื่อแสวงหาความจริงจากหญิงสาว
“ก่อนที่จะไปเรามาตกลงกันก่อนได้มั้ยคะ” ธา
